Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών μετά θάνατον σε δυο Πακιστανούς

Κι επειδή, ένας από τους λόγους που δημιουργήσαμε αυτό το blog είναι ακριβώς η αντιπληροφόρηση, το παρακάτω άρθρο το ανεβάζουμε ως απάντηση στο ρατσισμό, στην εσωστρέφεια και στη φασιστική βία απέναντι σε ανθρώπους που βρέθηκαν εδώ και παλεύουν για το ίδιο πράγμα που παλεύουμε όλοι μας: μια καλύτερη ζωή. Στην Ελλάδα της κρίσης, η κοινωνία μπορεί να έχει βρεθεί μπροστά σε χίλια δυο αδιέξοδα, μπροστά σε παθογένειες όπως ο ρατσισμός, που νομίζαμε πως έχει νικήσει προ πολλού, όμως τώρα ήρθε ο καιρός να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά μια και καλή. Ας μην αφήσουμε τη μικρότητα και τη στενομυαλοσύνη να εξαφανίσει κάποια από τα σημαντικότερα στοιχεία του λαού μας, την ανθρωπιά, τις αξίες και την ψυχή του. Γιατί τότε θα έχουμε πραγματικά χρεωκοπήσει...

Εδώ λοιπόν, η ιστορία δύο Πακιστανών, του Hamayn Anwar και Wakar Ahmed, όπως τη διαβάσαμε στη σελίδα lifo.gr, οι οποίοι βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών για την αυτοθυσία τους, όταν προσπάθησαν να απεγκλωβίσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μετά από τροχαίο.

Tο βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών απονεμήθηκε, μετά θάνατον, στους δύο Πακιστανούς Hamayun Anwar, 18 ετών και Wakar Ahmed, 32 ετών, για υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας, καθώς βρήκαν τραγικό θάνατο στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι από τις ράγες του τρένου.

To περιστατικό σημειώθηκε στις 6 Απριλίου όταν το Ι.Χ. αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε το ηλικιωμένο ζευγάρι, συγκρούστηκε με τρένο στο Κρυονέρι. Οι Πακιστανοί προσπάθησαν να σώσουν τους επιβάτες του αυτοκινήτου και δεν τα κατάφεραν με αποτέλεσμα να σκοτωθούν μαζί τους.

Μπορεί να μην κατάφεραν να απεγκλωβίσουν το ηλικιωμένο ζευγάρι, όμως η αυτοθυσία τους έστειλε ένα πολύ ηχηρό μήνυμα σε όλους μας. Αρκετά με τη ρατσιστική ηλιθιότητα.

Ψήφισμα για το σχέδιο "Αθηνά"

Η Παιδεία πάντοτε αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό της ανθρώπινης εξέλιξης, τόσο για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, όσο και ως εχέγγυο μιας δίκαιης και προοδευτικής κοινωνίας. Στην Ελλάδα του 2012 όμως, τα καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής λιτότητας δεν άφησαν ανεπηρέαστο το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και την δωρεάν παρεχόμενη παιδεία. Μετά από την εδραίωση των Συμβουλίων Διοίκησης με τον πλέον αντιδημοκρατικό και απονομιμοποιημένο τρόπο της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, φαίνεται ότι το Υπ. Παιδείας ετοιμάζει νέα πλήγματα με στόχο την περαιτέρω συρρίκνωση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας.

Μέσα σε μια νύχτα, και μέσω μιας πράξης νομοθετικού περιεχομένου, η μνημονική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κατάφερε να εξισώσει τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά των δημοσίων ιδρυμάτων με αυτά των αμφιλεγόμενων ιδιωτικών κολεγίων της Ελλάδας. Είναι μια πράξη που αντίκειται με τον πιο καταφανή τρόπο στο άρθρο 16 του Συντάγματος για τον αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης, ένα κεκτημένο για το οποίο η ελληνική κοινωνία έχει δώσει αγώνες. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση προσπαθεί να μεγαλώσει κι άλλο το κομμάτι της πίτας που παίρνουν τα Κολέγια, την ίδια ώρα με που με την πρωτοφανή υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι πλέον ένα βήμα από την οριστική διάλυση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, με ένα Πανεπιστήμιο που λειτουργεί μόνο για τα «προσχήματα». Το κίνητρο βέβαια, προφανές: Αύξηση των κερδών των ιδιοκτητών των κολεγίων, μια ημι-κατάρτιση και όχι πραγματική μόρφωση, υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών και της αξίας των πτυχίων μας. Άλλωστε τι σόι κτηνίατρος θα βγεις όταν ακόμη και στο τελευταίο έτος τα βλέπεις όλα σε θεωρητικές παρουσιάσεις;

Τέλος, η φοιτητική κοινότητα βρίσκεται ενώπιον του περιβόητου σχεδίου «Αθηνά», το οποίο αφορά συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και Σχολών. Μια κίνηση η οποία έρχεται να προστεθεί στις απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων και εντεταλμένων διδασκαλίας (κατηγ. 407), στην συνεχή μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο, στην συνολικότερη προσπάθεια απαξίωσης της παιδείας μας, με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Είναι απορίας άξιο πώς οι ίδιοι που εξειδίκευαν και «έσπαγαν» γνωστικά αντικείμενα, ιδρύοντας Πανεπιστημιακά Ιδρύματα σε όλη την Ελληνική επικράτεια –για να εξυπηρετούν την εκλογική τους πελατεία φυσικά- και που ενίσχυαν τις πελατειακές σχέσεις μέσα και έξω από το Πανεπιστήμιο, στοχεύουν στο κλείσιμο σχολών με δικαιολογία την «αντιπαραγωγικότητά» τους. Όταν έστηναν πανεπιστήμια και ΤΕΙ σαν μαγαζάκια σε κάθε πόλη, προφανώς είχαν άλλα στο μυαλό τους και τώρα ετοιμάζονται να στοιβάξουν όλον αυτό τον κόσμο στα ήδη γεμάτα ιδρύματα των μεγάλων πόλεων. Επιτέλους σοβαρευτείτε…

Ως Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής, είμαστε κάθετα απέναντι σε αυτές τις πρακτικές, καταδικάζουμε το σχέδιο "Αθηνά", διότι όλες αυτές οι κινήσεις έχουν ως μόνο στόχο να πλήξουν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Προσπαθούν με λογικές κοπτοραπτικής και μέσα σε μια νύχτα, να διορθώσουν λάθη δεκαετιών.

Σε μια εποχή που γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι το μέλλον που σχεδιάζουν για την Ελλάδα, δε μας χωράει, δηλώνουμε απερίφραστα ότι εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο που ανήκει στον Ελληνικό λαό, για ένα Πανεπιστήμιο που θα παρέχει ίσες ευκαιρίες σε όλους και θα αποτελεί πυλώνα στήριξης της δημοκρατίας, της αξιοκρατίας και της προόδου.

"Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε... "

Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη σήμερα και όλο αυτό που φάνταζε τόσο μακρινό και παρελθοντικό, αποκτά νέα υπόσταση στην Ελλάδα του 2012, μια χώρα που υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών της, μια χώρα που το μέλλον που της σχεδιάζουν δε χωράει πολλούς από εμάς. Είμαστε όλοι εν δυνάμει μετανάστες πλέον. Κι έχουμε συνείδηση, εχθρός μας δεν είναι ο δίπλα μας, ο σαν εμάς κατατρεγμένος, αλλά αυτός που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μας διώξει από εκεί που επιλέγουμε να ζούμε, από αυτό που ο καθένας μας αποκαλεί "πατρίδα" -όποια κι αν είναι αυτή για αυτόν...

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα το όνομα που μας δίναν: 

«Μετανάστες» 

Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο, 

δε φύγαμε γιατί το θέλαμε, 

λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε 

και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε 

να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν. 

Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε. 

Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ΄ναι, μα εξορία. 

Εμείς απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά 

στα σύνορα, 

προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό 

σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ΄ερωτήσεις 

κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα 

ν΄ απαρνιόμαστε, 

χωρίς να συχωράμε τίποτα απ΄ό σα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε. 

Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ΄ εδώ 

τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ΄ τα στρατόπεδά τους. Εμείς 

οι ίδιοι 

μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε 

τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας, 

περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα, 

μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει. 

Όμως κανένας μας 

δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη 

δεν ειπώθηκε ακόμα.

{Μπέρτολτ Μπρέχτ 
Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης}

Αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, νίκη απέναντι στον πραγματικό εχθρό.

Πληθαίνουν στη Βόρεια Ελλάδα τα κρούσματα λύσσας σε ζώα

Μετά τα δύο κρούσματα λύσσας σε ζώα στις περιοχές της Κοζάνης και της Καστοριάς, δύο ακόμα αλεπούδες βρέθηκαν να πάσχουν από τη θανατηφόρο ασθένεια στην Κάτω Ποταμιά Κιλκίς. Η νομοθεσία προβλέπει τη λήψη μέτρων σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων, εντός της οποίας βρίσκονται τμήματα των νομών Θεσσαλονίκης και Ημαθίας.

Η λύσσα, ιογενής ασθένεια που μεταδίδεται από το σάλιο μολυσμένων ζώων, εμφανίστηκε φέτος στην Ελλάδα για πρώτη φορά μετά το 1987.

«Καλό είναι να αρχίσουμε να ανησυχούμε γιατί το θέμα της λύσσας αφορά όλους μας και όχι απλώς τους κτηνοτρόφους ή τους κυνηγούς» τόνισε κατά τη διάρκεια σύσκεψης ο Γιώργος Βαφειάδης, διευθυντής Κτηνιατρικής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Απηύθυνε επίσης έκκληση στους κατοίκους να εμβολιάσουν κυρίως σκύλους, γάτες και ποιμενικούς που μπορεί να έλθουν σε επαφή με αλεπούδες και άλλα νυχτόβια ζώα που μεταφέρουν τον ιό.

Πέρα από τον εμβολιασμό των οικόσιτων και αδέσποτων ζώων, τα μέτρα που προβλέπονται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η τοποθέτηση προειδοποιητικών πινακίδων στις οδούς εισόδου κάθε περιοχής. 

Όσο πλησιάζουμε στην καρδιά του χειμώνα η κόκκινη αλεπού θα προσεγγίζει τα χωριά σε αναζήτηση τροφής. Γι αυτό θα πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους οι ιδιοκτήτες κτηνοτροφικών μονάδων και όσοι διαθέτουν κατοικίδια ζώα προκειμένου να δημιουργηθεί, με τους απαραίτητους εμβολιασμούς ένας βιολογικός φραγμός στη λύσσα» τόνισε ο Βαφειάδης.

Το θέμα της λύσσας απασχόλησε επίσης σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, στην Κοζάνη, με τη συμμετοχή εκπροσώπων του ΚΕΕΛΠΝΟ. 

Σύμφωνα με τον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη Αθανάσιο Κοσματόπουλο, ο κόσμος ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά στις εκκλήσεις για εμβολιασμούς μετά τα δύο κρούσματα λύσσας που σημειώθηκαν σε ζώα στις περιοχές του Βοΐου και της Καστοριάς. 

Όσον αφορά το σχέδιο ρίψης δολωμάτων με εμβόλια στην ύπαιθρο, προκειμένου να αποτραπεί η μόλυνση αλεπούδων, λύκων και άλλων σαρκοφάγων, ο κ. Κοσματόπουλος σχολίασε ότι η κατάλληλη περίοδος για να γίνει κάτι τέτοιο είναι η άνοιξη.

Εμείς με τη σειρά μας συνιστούμε ψυχραιμία και άμεση, συντονισμένη δράση...

via in.gr

Πάνε 32 χρόνια χωρίς τον John Lennon.

Σαν σήμερα, 8 Δεκέμβρη του 1980, ο Mark Chapman, φανατικός θαυμαστής του John Lennon, τον δολοφόνησε πυροβολώντας τον πισώπλατα 4 φορές, καθώς ο τελευταίος επέστρεφε στο σπίτι του. Νωρίτερα το ίδιο απόγευμα, ο Lennon είχε υπογράψει το άλμπουμ του με τίτλο "Double Fantasy" για τον Chapman. Η όλη υπόθεση φαντάζει πολύ περίεργη, της οποίας η αλήθεια αμφισβητήθηκε κι ακόμη αμφισβητείται από πολλούς, σε μια εποχή που ο Lennon βρισκόταν στο απόγειο της δόξας του και που οι ιδέες που μετέφερε στον κόσμο μέσα από τα τραγούδια του δεν συνέφεραν «κάποιους» ισχυρούς.

Όποια και να ‘ναι η αλήθεια, το μόνο βέβαιο είναι ότι ένα αστέρι δεν σβήνει με 4 σφαίρες, γιατί κανένα όπλο δεν μπόρεσε ποτέ να σκοτώσει μια ιδέα. Μπορεί ο John Lennon να μη βρίσκεται πια ανάμεσά μας, αλλά οι ιδέες και τα ιδανικά για τα οποία έγραψε με τόσο μοναδικό τρόπο, είναι για πάντα εδώ και φωτίζουν τον αέναο αγώνα μας για ειρήνη και συναδέλφωση των λαών. Για έναν κόσμο με κοινωνική δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα, έναν κόσμο που δε θα υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεζόμενοι, μακριά από τους πολέμους που σπέρνουν τα συμφέροντα των «ισχυρών». Αγώνας για έναν κόσμο που θα έχει στο επίκεντρό του ανθρώπους ελεύθερους. Υπάρχει άραγε ανώτερο ιδανικό απ’ αυτό..;

 Imagine all the people, living life in peace…

{Imagine-John Lennon}

Δεν σε ξεχνάμε Αλέξη...

Έφυγες άδικα, από σφαίρα ανθρώπου που υποτίθεται ότι ήταν εκεί για να σε προστατεύει. Πάντα για να μας προστατεύουν είναι εκεί αυτοί οι "καλοί κύριοι". Κι αν κάνουν και κανένα λάθος, κι αν τους "ξεφύγει" και καμιά ή αν εκπυρσοκροτήσει το όπλο που η κοινωνία τους έδωσε για να σε προστατεύουν, δεν έγινε και τίποτα. Πάνω απ' όλα το καθήκον και το σήμα.

Κι εσύ ήσουν παιδί ανυποψίαστο. Και παρ' ότι σε δολοφόνησε, πάλι βρέθηκαν οι έξυπνοι να πουν με περισσή σιγουριά πως "δεν είχες καμιά δουλειά να είσαι εκεί" ή ότι "εσύ τους προκάλεσες". Άρα κατά τη δική τους λογική, δίκαια δολοφονήθηκες..;

Πολύ λυπάμαι για την κοινωνία που έζησες και ζω, ίσως με ακόμη πιο στυγούς όρους τώρα. Πού να φανταστείς ότι θα τραβήξει πιστόλι και θα σε σκοτώσει; Ήταν εκεί για να σε προστατεύει. Ποιός να το φανταζόταν άλλωστε; Θα μπορούσε να' ναι ο καθένας μας, ελεύθερος άνθρωπος, εκεί στη θέση σου. Θα μπορούσε να' ναι ο φίλος μου ή εγώ. Χρέος μας είναι, να προστατεύουμε το δικαίωμά μας να 'μαστε εκεί. Και πού είναι αυτό το "εκεί"; Εκέι που γουστάρουμε, σε μια κοινωνία ελεύθερη, δική μας, σε μια κοινωνία που ανήκει στους νέους της.

Πόσο μεγάλος ο συμβολισμός αυτών των πραγμάτων σήμερα φίλε μου; Στην Ελλάδα της τρόικα και του ΔΝΤ, που πλέον βαδίζει στον "ελπιδοφόρο δρόμο των Μεγάλων Μεταρρυθμίσεων". Το δρόμο της εκποίησης όσων ανήκουν σε αυτή την κοινωνία, σε αυτούς τους εργαζόμενους και σ' αυτή τη νεολαία. Στην Ελλάδα των εκποιημένων πολιτικών και των δολοφονημένων ονείρων. Μια γενιά που εξωθείται στη μετανάστευση, σε μια χώρα που το μέλλον της απλά δε μας χωράει.

Αυτό είναι το σημερινό μας "εκεί" που 'γραψα πιο πάνω. Είναι αυτή η χώρα, αυτή στην οποία θέλουμε, δικαιούμαστε και στην τελική γουστάρουμε να ονειρευόμαστε το μέλλον μας. Και είναι αυτοί οι ίδιοι "καλοί κύριοι" που "απλώς κάνουν τη δουλειά τους" και που τότε με σφαίρα, τώρα με γκλομπ και χημικά και πιο παλιά με τανκς πάλευαν να μας διώξουν από το "εκεί" μας, δουλεύοντας πάντα για άλλους, πιο πάνω απ' αυτούς, ενώ στην τελική κι αυτοί στην ίδια μοίρα με μας είναι.

Κι εμείς είμασταν, είμαστε και θα είμαστε "εκεί". Είναι άλλωστε και το μεγάλο στοίχημα για τη γενιά μας, να μείνουμε και να παλέψουμε ανυποχώρητοι γι' αυτό το "εκεί" που μας ανήκει... 

Και είσαι και εσύ μαζί μας σε αύτον τον αγώνα Αλέξη. Μας βλέπεις από εκεί ψηλά, παρέα με Τεμπονέρα, Πέτρουλα και Καλτεζά. Σας νιώθουμε δίπλα μας και δεν σας ξεχνάμε...

"Τώρα έχουμε κράτος!"

«Τώρα έχουμε κράτος. Ο κόσμος φώναξε "ναι" στο κράτος της Παλαιστίνης.» 

...δήλωσε ο Παλαιστίνιος πρόεδρος και διακήρυξε εν μέσω επευφημιών και χειροκροτημάτων πως «η Ιερουσαλήμ είναι εσαεί η πρωτεύουσα της Παλαιστίνης», αναλαμβάνοντας παράλληλα δέσμευση για την παλαιστινιακή συμφιλίωση.

Με φόντο τις πρόσφατες κτηνωδίες του Ισραήλ σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αναγώρισε την Παλαιστίνη ως κράτος-παρατηρητή, με μεγάλη πλειοψηφία 2/3 των χωρών του κόσμου. Η απόφαση πέρασε με 138 "ναι", 41 αποχές και 9 "όχι" (από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Τσεχία, τα Νησιά Μάρσαλ,  τον Παναμά, τη Μικρονησία, το Ναουρού, το Παλάου και φυσικά, το Ισραήλ). Μεταξύ των χωρών που υπερψήφισαν το αίτημα των Παλαιστινίων και η Ελλάδα.

Ο Μαχμούτ Αμπάς αφιέρωσε αυτή τη νίκη στον εκλιπόντα ιστορικό ηγέτη, Γιασέρ Αραφάτ.

«Εμπόδιο στην συμφωνία η απόφαση»

Η Ισραηλινή κυβέρνηση, έχοντας πάντα τη στήριξη των "σερίφηδων" ΗΠΑ, δηλώνει μέσω του πρωθυπουργού Νετανιάχου ότι "δεν αλλάζει τίποτε στο έδαφος της διαμάχης" και ότι "η έκβαση της ψηφοφορίας δεν θα προωθήσει την εγκαθίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους, αλλά μάλλον θα την εμποδίσει". Δεν περιμέναμε βέβαια και κάτι περισσότερο από κράτη που δε δίστασαν και δε διστάζουν να σφαγιάζουν λαούς και να καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των αφεντικών τους.

Μάλιστα, συνεχίζοντας την πολιτική των αντιποίνων, ο υπουργός οικονομικών του Ισραήλ δήλωσε ότι η αναβάθμιση του καθεστώτος της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ δε θα γίνει χωρίς αντίδραση από την πλευρά του Ισραήλ και ότι δε θα μεταβιβάσει στην Παλαιστινιακή αρχή τους φόρους που οφείλει.

Βέβαια, σε αυτό το σημείο τίθεται δίκαια το ερώτημα στον κοινό νου: Αντίποινα για τί; Για την αναγνώριση από την παγκόσμια κοινότητα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης ενός λαού..;

Πραγματική ανεξαρτησία για την Παλαιστίνη

Η πραγματική ανεξαρτησία για την Παλαιστίνη δεν φαίνεται στον άμεσο ορίζοντα: Τα σύνορα, οι εμπορικές οδοί και ο εναέριος χώρος των παλαιστινιακών περιοχών δεν ελέγχονται από τους Παλαιστίνιους, δεν έχουν οργανωμένο ενιαίο στρατό -και, φυσικά, είναι χωρισμένοι στα δύο, μεταξύ των αντίπαλων κυβερνήσεων στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.

Στην πράξη, το καθεστώς κράτους-παρατηρητή (όπως π.χ. αυτό που έχει το Βατικανό στον ΟΗΕ) δίνει στους Παλαιστίνιους πρόσβαση στις υπηρεσίες του ΟΗΕ και στους διεθνείς οργανισμούς, και κυρίως στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. 

Αυτό, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως «εφαλτήριο» για νομικές κινήσεις σε βάρος του Ισραήλ, ωστόσο στην ομιλία του στον ΟΗΕ ο Μαχμούντ Αμπάς δήλωσε ότι δεν θεωρεί πως η δικαστική προσφυγή είναι εργαλείο για αντιπαράθεση με το Ισραήλ.

Μια ιστορική νίκη

Η αναγνώριση της Παλαιστίνης με το καθεστώς του κράτους-παρατηρητή είναι αδιαμφισβήτητα μια ιστορική νίκη στον αγώνα αυτού του λαού. Ουσιαστικά, δίνει στους Παλαιστίνους την ηθική στήριξη της διεθνούς κοινότητας να πιέσουν για την κεντρική τους επιδίωξη: Την εγκαθίδρυση παλαιστινιακού κράτους στη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την ανατολική Ιερουσαλήμ. Είναι με απλά λόγια, έμπρακτη και απερίφραστη δήλωση αλληλεγγύης των λαών της υφηλίου στο πανανθρώπινο αίτημα ενός βασανισμένου λαού για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Και σε αυτό τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων, είμαστε δίπλα τους.