Δήλωση αλληλεγγύης στον Κώστα Βαξεβάνη

Ο Κώστας Βαξεβάνης, αποκαλύπτει τα ονόματα αυτών που φυγάδευσαν τα (νόμιμα ή παράνομα) χρήματά τους στο εξωτερικό και συλλαμβάνεται για παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Κάνει αυτό που όφειλαν να κάνουν πολιτικοί και διευθυντάδες ελεγκτικών υπηρεσιών, οι οποίοι εδώ και κάποια χρόνια είχαν στα χέρια τους τα συγκεκριμένα ονόματα και έπαιζαν την κολοκυθιά.  Όλον αυτό τον καιρό, με νομικίστικες προφάσεις του τύπου "τα συγκεκριμένα δεδομένα ήταν προϊόν υποκλοπής, άρα η χρήση τους θα ήταν παράνομη", απέφευγαν να ελέγξουν αυτές τις ύποπτες καταθέσεις και να αποδώσουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάποια δικαιοσύνη. Τη στιγμή που ένας λαός δεινοπαθεί εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας, των ΔΙΚΩΝ τους πολιτικών, τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία είναι "στιμμένη λεμονόκουπα" όπως έγραψε το ίδιο το γερμανικό περιοδικό "Der Spiegel", αυτοί συνεχίζουν να κάνουν πλάτες στη φοροδιαφυγή και στη διαφθορά. Και μετά βγαίνουν οι ίδιοι αυτοί κρετίνοι στις κάμερες και λένε ότι αδυνατούν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή στην Ελλάδα. Αυτό πολύ απλά λέγεται αλητεία και απατεωνιά. Να ξιλώσουμε πρώτα αυτούς, για να αρχίσουμε να ξιλώνουμε σιγά σιγά και τη διαφθορά στην Ελλάδα.

Και συν τοις άλλοις, τώρα έρχεται στο μυαλό η υπόθεση που κατήγγειλε ο Κώστας Βαξεβάνης πριν κάποιους μήνες, για "περίεργους" ανθρώπους και κινήσεις γύρω από το σπίτι του και ύποπτες "συμπτώσεις" (διαβάστε το σχετικό δημοσίευμα). Κάπου εδώ σα να συμπληρώνεται το παζλ...



Σε κάθε περίπτωση, είμαστε στο πλευρό αυτού του έντιμου δημοσιογράφου, στηρίζουμε το έργο του και δηλώνουμε απερίφραστα ότι οι ένοχοι της υπόθεσης με τα ονόματα των καταθετών, είναι όλοι αυτοί που τη συγκάλυψαν. Πολύ εύστοχα ο Κώστας Βαξεβάνης χρησιμοποίησε την οργουελική φράση:

"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που ο άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν. Οτιδήποτε άλλο είναι δημόσιες σχέσεις."

Ας κρατήσουμε αυτή τη φράση στο μυαλό. Θα μας φανεί πολύ χρήσιμη στις δύσκολες στιγμές που ζούμε. Γιατί δυστυχώς, σήμερα, η προπαγάνδα παρέχεται απλόχερα, ενώ την αλήθεια πρέπει να την αναζητούμε εκεί που την κρύβουν αυτοί που δεν τους συμφέρει να μαθευτεί...

Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής

"Να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαϊ..."

28η Οκτωβρίου σήμερα και τα πλήθη των Ελλήνων πατριωτών ξεχύνονται στους δρόμους για να γιορτάσουν περήφανοι το "όχι" στους Ιταλούς και τις μεγάλες νίκες του έθνους στα μέτωπα με τον εχθρό. Μέσα σε αυτό τον χαρούμενο συρφετό, πρώτη θέση -λες κι απ' αυτό κρίνεται ο πατριωτισμός ενός ανθρώπου- οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Με μπροστάρη τον αρχηγό τους, σπεύδουν να δώσουν μαθήματα πατριωτικού φρονήματος, με βαρύγδουπες δηλώσεις για το πόσα κατάφεραν οι Έλληνες και τα λοιπά μεγάλα λόγια, με τα οποία μας έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα, όλοι οι λαϊκιστές πολιτικοί που σέβονται τον εαυτό τους -άρα και οι χρυσαυγίτες, σαφέστατα.

Σε μια προσπάθεια να ξεφύγεις από την ψεύτικη εικόνα, η οποία είναι καλά μελετημένη για να σε επηρεάζει αναλόγως, κλείσε την τηλεόραση και κάτσε να σκεφτείς κάποια πράγματα. Μιλάμε για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, την εποχή που οι δυνάμεις του φασισμού προσπάθησαν να επικρατήσουν στην Ευρώπη, σπέρνοντας το θάνατο, την πείνα και την καταστροφή. Καταστροφή σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτισμικό, αλλά και αξιακό. Έχοντας στη βάση τους τη ναζιστική θεωρία που ήθελε κάποιους ανθρώπους ανώτερους από άλλους, οι δυνάμεις του Χίτλερ προσπάθησαν να επιβάλλουν με τα όπλα μια Γερμανική ηγεμονία, με κάθε κόστος για την ανθρωπότητα, για τους λαούς και φυσικά, με το κεφάλαιο της εποχής να έχει βάλει το μακρύ χέρι του σε αυτό, καθότι ποιός πόλεμος γίνεται χωρίς χρηματοδότηση. Σε όλο αυτό το διάστημα, η Ελλάδα δεν παρέμεινε ούτε αμέτοχη, ούτε ανέπαφη. Οι ναζί εισέβαλλαν στη χώρα, διέπραξαν κτηνωδίες κατά του Ελληνικού λαού, κατέστρεψαν υποδομές και μας ανάγκασαν (πάντα σε συνεργασία με την "πατριωτική" κυβέρνηση της εποχής) να καταβάλουμε ένα δυσβάσταχτο κατοχικό δάνειο στους κατακτητές -ναι, είναι αυτά τα χρήματα που μέχρι και σήμερα δεν αναγνωρίζει ότι μας οφείλει η Γερμανία .

Μέσα, λοιπόν, σ' ένα ευρύτερο επικό κλίμα, γιορτάζουμε τη γενναία στάση των Ελλήνων απέναντι στον κατακτητή και τα παιδιά στα σχολεία μαθαίνουν πόσο σπουδαίο είναι να πολεμάς για την ελευθερία της πατρίδας σου, που όντως είναι σημαντικό μήνυμα. Αλλά όχι και το μόνο σε αυτή την ιστορία. 

Η ουσία του πράγματος στο ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, είναι ότι οι λαοί πολέμησαν ένα μόρφωμα που απειλούσε να βυθίσει τον κόσμο στο σκοτάδι: το φασισμό και τα παρακλάδια του, δηλαδή το ρατσισμό, τον με φυλετικό γνώμονα αλληλοσπαραγμό των ανθρώπων  και τη διχόνοια. Η αλήθεια του πράγματος είναι ότι, δυστυχώς, τότε οι Έλληνες δεν ήταν "όλοι μαζί", αλλά κάποιοι απ' αυτούς τάχθηκαν στις υπηρεσίες του κατακτητή -βλ."τάγματα ασφαλείας"- και ακόμη χειρότερα, η αλήθεια είναι ότι οι αυτοαποκαλούμενοι ιδεολογικοί τους απόγονοι ήταν εκεί σήμερα, στις παρελάσεις. Υποδυόμενοι τους "πατριώτες", πρώτο τραπέζι πίστα. Παρόμοια και η προπαγάνδα που είχε στηθεί για τους ταγματασφαλίτες: "πατριώτες". Πόσο οξύμορο σχήμα, οι φασίστες να χειροκροτούν για τον αγώνα των Ελλήνων κόντρα στο φασισμό. Πόσο προκλητικά ψεύτικες οι πομπώδεις δηλώσεις τους στα κανάλια μετά. Πόσο κακό το θέατρο που βιώνουμε σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Κι αυτό το θέατρο, δε βρέθηκαν αρκετοί για να το εμποδίσουν να ανεβεί...

Και μου 'ρχεται στο μυαλό ο Νίκος Ξυλούρης να τραγουδάει: "...Kαι στον πόλεμο όλα για όλα, κουβαλούσα πολυβόλα, να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαϊ..."

Αρκετά με το φασισμό, ας τον πετάξουμε μια και καλή στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Αρκετά και με τον πόλεμο, αυτόν που βάζει τους λαούς να αλληλοσκοτώνονται για κάποια λίγα καλοταϊσμένα αφεντικά.

Εκεί είναι, νομίζω, και το νόημα της πραγματικής ελευθερίας και λαϊκής κυριαρχίας, το νόημα τέτοιων επετείων σαν τη σημερινή.

Εκεί είναι ο πραγματικός αγώνας, σήμερα...

Συνταγή... ευρω-φτώχειας!

του Γιώργου Δελαστίκ

Παραμύθι η ρευστότητα στην αγορά, αν δοθούν αυτά τα διαβόητα 31,5 δισεκατομμύρια. Τα 25 δισ. θα πάνε στις τράπεζες και τα υπόλοιπα σε τοκοχρεολύσια για δάνεια του δημοσίου. Ούτε ένα ευρώ δεν θα πέσει στην πραγματική οικονομία!

Ψυχρολουσία για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη - έστω και διακριτική. Σαφώς ψυχρότερες από όσο περίμεναν οι διατυπώσεις της δήλωσης των ηγετών των κρατών της Ευρωζώνης για την Ελλάδα. Καμία διαβεβαίωση. «Η ευρωομάδα θα εξετάσει την έκβαση της επανεξέτασης υπό το φως της έκθεσης της τρόικας και θα λάβει τις αναγκαίες αποφάσεις» αναφέρει επί λέξει.

Ούτε καν ότι ήδη «βρίσκεται σε τροχιά» η υλοποίηση του εφιαλτικού Μνημονίου, όπως διακαώς ήλπιζε ο Αντώνης Σαμαράς, δεν παραδέχτηκαν οι εταίροι του. Διαπίστωσαν απλώς ότι «καλή πρόοδος έχει γίνει για την επαναφορά σε τροχιά του προγράμματος προσαρμογής». Πρόοδος όχι «τεράστια», «σοβαρότατη», «σημαντική» κ.λπ., μόνο «καλή».

Ούτε λέξη συμπάθειας φυσικά για τα ανείπωτα δεινά που υφίσταται ο ελληνικός λαός από την καταβαράθρωση του βιοτικού του επιπέδου εξαιτίας του Μνημονίου που μας επέβαλε η ΕΕ. «Επιδοκιμάζουμε τις αξιοσημείωτες προσπάθειες του ελληνικού λαού» αναφέρουν στη δήλωσή τους. Ούτε καν «επώδυνες», απλώς «αξιοσημείωτες» οι βαρύτατες θυσίες των Ελλήνων.

«Το λεμόνι στύφτηκε για πολλοστή φορά, δεν υπάρχει τίποτα πλέον» που να απέμεινε μέσα στη στυμμένη λεμονόκουπα, έγραψε πολύ ειλικρινέστερα το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» στην ηλεκτρονική του έκδοση, αναφερόμενο στον ελληνικό λαό. «Ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί της γερμανικής κυβέρνησης έχουν παραδεχτεί ανοιχτά ότι είναι μη ρεαλιστικά περαιτέρω πακέτα λιτότητας στην Ελλάδα» προσθέτει.

Αποκαλύπτει όμως ταυτόχρονα ότι το Βερολίνο έχει αποφασίσει να καλύπτει μόνη της η Αθήνα οποιαδήποτε τρύπα παρουσιάζεται στον ελληνικό προϋπολογισμό. Με διαρκείς περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών.

Μαύρη φτώχεια και μιζέρια, όλο και μεγαλύτερη φτώχεια θα επιφυλάσσει δηλαδή το μέλλον στους Ελληνες για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, λένε οι Γερμανοί. Λεφτά όμως για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών θα δοθούν οπωσδήποτε. «Τα σχέδια του Βερολίνου προκαλούν ήδη από τώρα την εντύπωση ότι οι τραπεζίτες θα συνεχίζουν να ταΐζονται, ενώ οι Ελληνες θα πρέπει να λιμοκτονήσουν» ομολογεί το «Σπίγκελ». Δεν έχει καθόλου άδικο. Ετσι ακριβώς αισθάνονται οι απλοί άνθρωποι στη χώρα μας.

Μάχη υπέρ τραπεζιτών δίνει η κυβέρνηση Σαμαρά. Λιώνει στη φτώχεια τον ελληνικό λαό για να πάρει τη δόση των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ του δανείου και να δώσει τα λεφτά αυτά στις ελληνικές τράπεζες, τις οποίες η ίδια οδήγησε πρακτικά σε χρεοκοπία με το «μεγαλοφυές κούρεμα» του Μαρτίου! Ο Βενιζέλος κατέστρεψε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα με το «κούρεμα» -όπως και όλα τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας μας- και ο Σαμαράς αρπάζει τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων για να τους δώσει στους τραπεζίτες!

Υπήρχε άλλη λύση ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών δεδομένου ότι είναι αυτονόητο πως καμία σύγχρονη οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε μία μέρα χωρίς τραπεζικό σύστημα; Βεβαίως και υπήρχε! Να αναλάμβανε η ΕΚΤ να παράσχει τους πόρους για την κεφαλαιακή αναπλήρωση των τραπεζών, όχι ο λαός μας. Αυτό ακριβώς δηλαδή που ζητάει η Ισπανία και έχει κατ' αρχήν εγκρίνει η σύνοδος κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης τον Ιούνιο. Οι κυβερνήσεις της Αθήνας όμως ούτε καν το ζήτησαν. Ακολουθούν τον εύκολο δρόμο - το «γδάρσιμο» του κοσμάκη. Γιατί να τσακώνονται με τους Ευρωπαίους επικυρίαρχους;

Παραμύθι η ρευστότητα στην αγορά, αν δοθούν αυτά τα διαβόητα 31,5 δισεκατομμύρια. Τα 25 δισ. θα πάνε στις τράπεζες και τα υπόλοιπα σε τοκοχρεολύσια για δάνεια του δημοσίου. Ούτε ένα ευρώ δεν θα πέσει στην πραγματική οικονομία! Οσο για τα 25 δισ. των τραπεζών, όλα αυτά θα πάνε στην άκρη για να ανακτήσουν κεφαλαιακή επάρκεια και να μπορούν να κινούνται πάλι στη διατραπεζική αγορά και να δανείζονται κυρίως από την ΕΚΤ. Ούτε ένα ευρώ από τα 25 δισ. αυτά καθαυτά δεν θα τους περισσεύει για να το δώσουν δάνειο σε επιχειρήσεις.

Ημερίδα Αιγοτροφίας στη Θεσσαλονίκη

Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, Περιφερειακό Παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας, το Εργαστήριο Ζωοτεχνίας της Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ., το Εργαστήριο Γενικής και Ειδικής Ζωοτεχνίας της Γεωπονικής Σχολής Α.Π.Θ. και η Γενική Διεύθυνση Αγροτικής Έρευνας (πρώην ΕΘΙΑΓΕ) του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού – ΔΗΜΗΤΡΑ σας προσκαλούν στην ημερίδα που διοργανώνουν στις 2 Νοεμβρίου 2012 και ώρα 09:00 π.μ., στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Νέου Δημαρχείου του Δήμου Θεσσαλονίκης, με θέμα: «Η Συμβολή της Αιγοτροφίας στην Αγροτική Ανάπτυξη της Ελλάδας: Προβλήματα και Προοπτικές».

Στόχος της ημερίδας είναι η ανάδειξη των προβλημάτων και εμποδίων που συναντά ένας εκτροφέας αιγών στην παραγωγή των προϊόντων του, αλλά και στη μεταποίησή τους. Θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην ανάδειξη του πιο κατάλληλου μοντέλου εκτροφής στον Ελλαδικό χώρο, των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των αίγειων προϊόντων, των κυριότερων προβλημάτων (οικονομικών-διαχειριστικών-υγείας) που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, αλλά και των δυνατοτήτων που υπάρχουν για την απασχόληση νέων γεωτεχνικών και κτηνοτρόφων σε αυτόν τον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής. Το αντικείμενο της ημερίδας καθίσταται ιδιαίτερα επίκαιρο λόγω των δυσμενών οικονομικών συνθηκών και της πανθομολογούμενης, αδήριτης ανάγκης για εκσυγχρονισμό της πρωτογενούς παραγωγής ως ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο για τη χώρα.

Η ημερίδα απευθύνεται κυρίως σε γεωτεχνικούς (κτηνιάτρους, γεωπόνους και δασολόγους) και φοιτητές, ενώ το τελευταίο μέρος αποτείνεται και σε κτηνοτρόφους. Θα ακολουθήσει διεξοδική συζήτηση. Οι εισηγήσεις θα διανεμηθούν σε ηλεκτρονική μορφή.

Δείτε εδώ το Πρόγραμμα της Ημερίδας.

Αναμένοντας τη δόση

του Γιάννη Βαρουφάκη

«Νυν υπέρ πάντων η επόμενη δόση», λοιπόν. «Αν δεν την πάρουμε», σύμφωνα με τον υπουργό οικονομικών, «θα πεινάσει κόσμος». Όπερ μεθερμηνευόμενο, «πρέπει» να αποδεχθούμε όλα τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα, ακόμα κι εκείνα που ξέρουμε ότι θα δημιουργήσουν, μεσοπρόθεσμα, μεγαλύτερα προβλήματα από εκείνα που λύνουν. Ας πάρουμε την επόμενη δόση και μετά «έχει ο Θεός» - δηλαδή, η κα Μέρκελ η οποία, ευελπιστούμε, αν όλα πάνε κατ΄ευχήν, να δώσει λύσεις στην Κρίση του Ευρώ, λύσεις που να φέρουν στο μέλλον πραγματικές λύσεις και για την Ελλάδα (δηλαδή, κατ’ ελάχιστον, διαγραφή μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους το οποίο επ’ ουδενί δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει η αποδυναμωμένη ελληνική οικονομία).

Αυτή είναι αναμφίβολα η θέση και το σκεπτικό της κυβέρνησης. Κανείς τους δεν πιστεύει, ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο κ. Στουρνάρας ούτε κάποιος από τα τρία κόμματα που την στηρίζουν, ότι το νέο πακέτο μέτρων θα βοηθήσει στην επίτευξη του στόχων του προγράμματος. Γνωρίζουν καλά ότι, με το τραπεζικό σύστημα και το ελληνικό δημόσιο να βουλιάζουν σφικτά αγκαλιασμένα στον ωκεανό της πτώχευσης, οι μειώσεις στις κρατικές δαπάνες της τάξης των περίπου 7 δις (την επόμενη χρονιά) θα μειώσουν το εθνικό εισόδημα τουλάχιστον κατά 10 δις, με αποτέλεσμα οι στόχοι για τα φορολογικά έσοδα της επόμενης χρονιάς να είναι πέρα για πέρα άπιαστοι. Γνωρίζουν, με άλλα λόγια, ότι ετοιμάζονται να βάλουν την υπογραφή τους σε σειρά μέτρων που θα φέρουν την Ελλάδα σε χειρότερη κατάσταση τέτοια εποχή του χρόνου απ’ ότι είναι σήμερα. Γνωρίζουν πλήρως πως η επιμήκυνση που ζητούν, και να δοθεί, θα θυμίζει εκείνη που πήραμε τον Μάρτιο του 2011 – μια τρύπα στο νερό που μετά από μερικούς μήνες ανάγκασε την Ευρώπη να παραδεχθεί την αποτυχία του Μνημονίου 1. (*) Τα ξέρουν όλα αυτά, αλλά πιστεύουν ότι έτσι η Ελλάδα παραμένει εντός του ευρώ και έτσι μπορεί στο μέλλον να διασωθεί πραγματικά, όταν η Ευρώπη (δηλαδή η Γερμανία) αποφασίσει, επί τέλους, να δώσει την συνολική λύση στην Κρίση που υπόσχεται τόσο καιρό.

Ανεξάρτητα του αν συμφωνεί κανείς με αυτό το σκεπτικό, ένα είναι σίγουρο: Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Στουρνάρας έχουν ηθική υποχρέωση να ζητήσουν συγγνώμη, επισήμως και ευθαρσώς, από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπακωνσταντίνου αντίστοιχα. Πράγματι, το παραπάνω σκεπτικό δεν είναι παρά μια απλή επανέκδοση του Συνδρόμου Παπακωνσταντίνου: να κάνουμε ό,τι μας ζητούν, χωρίς να απαιτήσουμε τίποτα (πέρα κάποιων αιτημάτων τα οποία θα αποσύρουμε με το που μας πουν nein), με στόχο την επόμενη δόση και με το επιχείρημα ότι χωρίς την επόμενη δόση «θα πεινάσει πολύς κόσμος».

Όπως μπορείτε να φανταστείτε, ακόμα κι όσοι δεν έχετε ξαναδιαβάσει τις απόψεις μου, θεωρώ το συγκεκριμένο σκεπτικό σαθρό, υποδεέστερο των καταστάσεων, και καταστροφικό για την χώρα και για την Ευρώπη. Θα ήταν ευχής έργο όχι μόνον να μην μας δώσουν την επόμενη αλλά και να μην μας είχαν δώσει πολλές από τις προηγούμενες καθώς, δεδομένης της αδυναμίας τους να μας διώξουν από το ευρώ, έτσι θα αναγκάζονταν να έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της Κρίσης όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Με τις δόσεις να μην δίνονται, η ΕΚΤ θα αναγκαζόταν να βρει μια λύση τόσο για τα τραπεζικά συστήματα όσο και για την κατ’ ελάχιστο χρηματοδότηση των κρατών-μελών έξω από την λογική των δανείων. Το αποτέλεσμα θα ήταν η λήξη της Κρίσης από την Ιρλανδία στην Ελλάδα και από την Ισπανία στις ανατολικές επαρχίες της Γερμανίας. Αλλά αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη, κουβέντα. Δεν θα σταθώ σήμερα σε αυτές μου τις απόψεις. Δεν θα εξηγήσω γιατί τα μέτρα που εισάγονται απομακρύνουν, αντί να επισπεύδουν, την δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Αντίθετα, θέτω το ρώτημα στους νυν κυβερνώντες: Σε τι διαφέρει το σκεπτικό σας από εκείνο του κ. Παπακωνσταντίνου; Αν, όπως είναι προφανές, είναι ίδιο και απαράλλακτο, τότε παρακαλώ πολύ να ζητήσετε συγγνώμη από τον τέως υπουργό οικονομικών και τον πρωθυπουργό του. Αν διαφέρει, πείτε μας που διαφέρει.

Η μόνη διαφορά που μπορεί να επικαλεστεί κάποιος κυβερνητικός σήμερα είναι ότι η Ευρώπη φαίνεται να έχει κάνει κάποιες σημαντικές κινήσεις προς την κατεύθυνση μιας επίλυσης, σε σχέση με την κατάσταση που επικρατούσε πέρσι τέτοιον καιρό. Για αυτό τον λόγο ίσως οι μεγαλύτερες θυσίες σήμερα να έχουν λογική καθώς, παρά την ανοησία που διακρίνει τα μέτρα που απαιτούν οι της τρόικας να επιβάλουμε, μας κρατούν εντός της ευρωζώνης έως ότου έρθει το ιππικό της κυοφορούμενης επίλυσης και μας... σώσει. Η απάντησή μου σε αυτό το επιχείρημα είναι διττή: Πρώτον, δεν αναιρεί την ανάγκη μιας συγγνώμης προς το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, καθώς αυτή ήταν η στρατηγική τους: να λέμε ναι σε όλα έως ότου το Άγιον Πνεύμα επισκεφτεί τους ευρωπαίους και ολοκληρωθεί η επιφοίτησή τους. Δεύτερον, κι αυτή είναι η δική μου ερμηνεία των πρόσφατων εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καμία τέτοια επιφοίτηση δεν έχει προκύψει, καμία λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα.  Αυτό το τελευταίο αξίζει επεξήγησης – με την οποία κλείνω το σημερινό άρθρο.

Σας θυμίζω ότι στην Σύνοδο του Ιουνίου, Μόντι, Ραχόι και Ολλάντ επέβαλαν στην κα Μέρκελ την ιδέα της άμεσης επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της Ισπανίας ώστε να αρχίσει η αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση του δημόσιου χρέους. Η κα Μέρκελ, «στριμωγμένη» από την λατινική αυτή συμμαχία, αποδέχθηκε την ιδέα υπό τον όρο η επιτήρηση του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης να περάσει στην ΕΚΤ. Αυτή ήταν η συμφωνία. Όλο το καλοκαίρι όμως, η γερμανική πλευρά την υπονόμευε επιμένοντας ότι η συμφωνία αφορά 25 μεγάλες τράπεζες και όχι όλο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Στην πρόσφατη Σύνοδο του Οκτωβρίου, ο κ. Ολλάντ επανήλθε απαιτώντας να μπει τέλος στην υπονόμευση αυτή έτσι ώστε η Συμφωνία του Ιουνίου να εφαρμοστεί εντός του 2013, δίνοντας ανάσες αρχικά στην Ισπανία και στην Ιρλανδία, κατόπιν στην Ιταλία και, χωρίς να το ομολογεί, μειώνοντας τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το γαλλικό τραπεζικό σύστημα.

Και τι έγινε; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Όποιος άκουσε τον κ. Ολλάντ, αλλά και τα ελληνικά ΜΜΕ, δικαιολογείται να συμπεράνει ότι η γαλλική άποψη επιβλήθηκε, πως η Γερμανία αποδέχθηκε την ενοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος εντός του 2013 και πως η αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση δημόσιου χρέους είναι προ των θυρών (και άρα κάτι στο οποίο μπορεί να προσβλέπει και η Ελλάδα). Όποιος όμως άκουσε την ερμηνεία που έδωσε η κα Μέρκελ, καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα: Σε συνομιλία της με οικονομικούς συντάκτες την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, η γερμανίδα καγκελάριος ξεκαθάρισε ότι οι ζημίες των ισπανικών και ιρλανδικών τραπεζών δεν θα επανακεφαλαιποιηθούν από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης, το ESM, χωρίς να καταγραφούν στο δημόσιο χρέος των χωρών αυτών. Πως ο ESM θα βοηθά άμεσα μόνο μεγάλες τράπεζες που αντιμετωπίζουν «φρέσκιες» ζημίες από τούδε και στο εξής. Ουσιαστικά, η κα Μέρκελ αναίρεσε τις προσδοκίες όλων περί καταπολέμισης της σημερινής Κρίσης μέσω της πολυπόθητης αποσύνδεσης της σημερινής τραπεζικής κρίσης από την σημερινή κρίση χρέους.

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Ισπανία ερρίφθη μόλις στον Καιάδα. Μην ξεχνάμε ότι οι ισπανικές τράπεζες, για να συνεχίσουν να λειτουργούν, «τραβάνε» 40 δις από την ΕΚΤ κάθε μήνα. Ότι αναγκάζονται, για να επιβιώνουν, να πουλάνε περισσότερα ισπανικά ομόλογα από όσα αγοράζουν, με αποτέλεσμα η ΕΚΤ να είναι σχεδόν ο μόνος οργανισμός που αγοράζει ισπανικό χρέος. Ότι το 18% των καταθέσεων στις ισπανικές τράπεζες έφυγε για το εξωτερικό τους τελευταίους 8 μήνες. Ότι εντός του 2013, οι ισπανικές τράπεζες πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν το 20% των χρεών τους. Ότι το ισπανικό δημόσιο που πρέπει να τις κρατήσει εν ζωή (λόγω της εμμονής της κας Μέρκελ να μην επιτρέψει την άμεση επανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών από τον ESM) αναγκάζεται να προβεί σε περικοπές και λιτότητα που καταδικάζουν μια οικονομία με 25% ανεργία στην περαιτέρω συρρίκνωση.

Εν κατακλείδι, η σημερινή κυβέρνηση βασίζει την στρατηγική της στην ίδια σαθρή λογική του κ. Παπακωνσταντίνου που παρέσυρε την χώρα στο σημερινό τέλμα και έδωσε στην Ευρώπη την ευκαιρία να ρίξει στο ίδιο με εμάς τέλμα σοβαρές χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία (χρησιμοποιώντας πολιτικές που «εξελίχθηκαν» στο ελληνικό «πειραματικό εργαστήρι»). Όσο τα εκλογικά οφέλη της κας Μέρκελ από την επέκταση του τέλματος (με την ελεγχόμενη εισαγωγή σε αυτό χωρών όπως η Ισπανία και η Ιταλία) μεγεθύνονται, χώρες όπως η δική μας έχουν εξασφαλισμένη την δόση τους. Μπορεί βέβαια να σφάλω. Αν είναι έτσι, τουλάχιστον να ζητήσουν συγγνώμη στον κ. Παπακωνσταντίνου και να τον επαναφέρουν σε κυβερνητικό πόστο. Αν δεν είναι, κι έχω δίκιο, τότε να παραιτηθούν πριν κάνουν ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στον τόπο και στην Ευρώπη.

(*) Και που σηματοδότησε τις Συνόδους Κορυφής του Ιουνίου και Οκτωβρίου του 2011 οι οποίες, με την σειρά τους, οδήγησαν (πέραν από την εκπαραθύρωση του κ. Παπανδρέου) στο κούρεμα του Μαρτίου του 2012 (αν δεν θυμάστε την πρόσφατη εκείνη πτώχευση, ρωτήστε τους ομολογιούχους του δημοσίου που έχασαν τα χρήματά τους) το οποίο, μοναδικά στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας, αύξησε αντί να μειώσει το χρέος μιας υπό πτώχευση χώρας!

via protagon.gr

Πώς έχασα ένα φίλο και κέρδισα ένα φασίστα.

Τα παιδιά από το Αντιφασιστικό Μέτωπο Μαθητών Ηλιούπολης μέσα από ένα συγκλονιστικό κείμενο καταγγέλλουν τη δράση των φασιστών στην Ελλάδα του 2012, τη βία και το μίσος που καλλιεργούν, αλλά και τη διχόνοια που σπέρνουν στην κοινωνία. Πολύ σωστοί οι μαθητές...

Πώς έχασα ένα φίλο και κέρδισα ένα φασίστα.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων, πλούσιοι, μεσαίοι, φτωχοί. Πολλοί πλούσιοι κλέβουν, εξαπατούν, φοροδιαφεύγουν, βάζουν τους φτωχότερους να δουλεύουν για λογαριασμό τους για λίγα ευρώ. Πολλοί φτωχοί, Έλληνες και ξένοι δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί.

Κάποιοι απ’αυτούς κλέβουν, σκοτώνουν για να ληστέψουν και πουλούν ναρκωτικά. Εγώ δε γουστάρω τους εγκληματίες, όπως δεν γουστάρω και τους πλούσιους που βγάζουν τα λεφτά τους στην Ελβετία για να μην φορολογηθούν. Οι φασίστες τα βάζουν μόνο με τους μετανάστες γιατί λέει είναι ξένοι και φταίνε αυτοί. Εγώ λέω ότι τα βάζουν μαζί τους γιατί είναι ο εύκολος στόχος και δε μπορούν να τα βάλουν με τους ισχυρούς. Άλλωστε ξέρω καλά ότι να χτυπάς το συμμαθητή σου δεν δείχνει δύναμη, αλλά αδυναμία. Η καημένη η γιαγιά δεν κέρδισε καμιά παρηγοριά από αυτή τη πράξη εκδίκησης και ο συμμαθητής μου μας κοιτάει πια όλους με καχυποψία.

Κι έτσι, έχασα έναν Έλληνα φίλο και κέρδισα έναν φασίστα.

Οι φασίστες όλο μιλάνε για την ένδοξη ελληνική φυλή και τον ελληνικό πολιτισμό. Οι ίδιοι όμως δεν ξέρουν καλά την ιστορία μας και δεν γνωρίζουν τίποτα απ’τα έργα των αρχαίων Ελλήνων. Η καλύτερη απόδειξη ότι αγαπάς την χώρα σου είναι να την υπερασπίζεσαι όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με πράξεις. Έχω διαβάσει πως στον τελευταίο πόλεμο που έζησε η χώρα μας κάποιοι χωρίς χρήματα, οπλισμό και βοήθεια από κανέναν στήσανε αντάρτικο στρατό εναντίον των κατακτητών Γερμανών.

Κάποιοι άλλοι, οι λεγόμενοι ταγματασφαλίτες, μπήκανε στην υπηρεσία των Χιτλερικών, πήρανε όπλα και λεφτά, φόρεσαν κουκούλες, ρουφιανέψαν και πολέμησαν τους Έλληνες. Οι φασίστες σήμερα θεωρούν τους ταγματασφαλίτες πατριώτες και κάνουν εκδηλώσεις στη μνήμη τους.

Τις προάλλες στο σχολείο συνέβη κάτι άλλο. Η Ελένη η συμμαθήτρια μου, είναι φωνακλού και τα ”χώνει”, η μάνα της είναι αριστερή. Ο φασίστας συμμαθητής μου την χτύπησε εγώ όμως δεν αντέδρασα. Είναι που η Ελένη καμιά φορά γίνεται εκνευριστική και μέσα μου σκέφτηκα (καλά της έκανε). Μετά το ξανασκέφτηκα, αλλά ήταν αργά πια, αργά και αισθάνομαι ότι έχω πέσει στα μάτια της.

Κι έτσι, έχασα μια φίλη και κέρδισα έναν φασίστα.

Στο γήπεδο οι φασίστες φωνάζανε πίθηκο τον καλύτερο παίκτη της ίδιας μας της ομάδας, γιατί είναι από την Αφρική. Ο καλύτερος μας παίκτης πικράθηκε και ζήτησε μεταγραφή.

Κι έτσι, έχασα τον παικταρά μας και κέρδισα έναν φασίστα.

Οι φασίστες προωθούν το μίσος και την απανθρωπιά. Μισούν και χτυπούν τους ξένους, τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους μορφωμένους, τους δημοκράτες, τους ελεύθερους ανθρώπους. Μισούν ότι τους ξεπερνά και ότι δεν καταλαβαίνουν. Όποτε όμως βρεθούν απέναντι σε αντιφασίστες το βάζουν στα πόδια. Τον τελευταίο καιρό με τόσους φασίστες που μ’έχουν κερδίσει, έχω αρχίσει να προσέχω τι λέω και να διστάζω να πάρω θέση. 

Κι έτσι, πριν χάσω το θάρρος μου για πάντα με αντάλλαγμα το φόβο του φασίστα, ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ:

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ,

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ!

Κι έτσι, ξανακέρδισα τον εαυτό μου,χάνοντας μόνο έναν φασίστα.


ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

via alfavita.gr

"Χυτήριο" stories...

Ο Φοίβος Δεληβοριάς, σχολιάζει τα πρόσφατα επεισόδια έξω από το θέατρο "Χυτήριο" στην Αθήνα. Τότε που μια ομάδα παραθρησκευτικών, συγκεντρώθηκε με σκοπό να εμποδίσει το ανέβασμα του έργου "Corpus Christi", γιατί θεωρούσαν -βέβαια πώς γίνεται να θεωρείς κάτι τέτοιο πριν δεις το έργο- ότι θίγει τον Ιησού και τα σύμβολα της πίστης τους. Και σ' όλο αυτό, με έναν περίεργο τρόπο "κόλλησαν" και οι χρυσαυγίτες, οι οποίοι με μπροστάρηδες βουλευτές τους που καταχράστηκαν τη βουλευτική ασυλία, προέβησαν σε σκηνές που θύμιζαν μεσαίωνα. Το πιο ανησυχητικό, όμως, σε όλο αυτό το "θέατρο" που διαδραματίστηκε έξω από το θέατρο, είναι ότι τελικά αυτό το γελοίο περιφερόμενο "μπουλούκι", όντως εμπόδισε την παράσταση...

Φοίβος Δεληβοριάς (τραγουδοποιός)

Η ιστορία του Χριστού με συγκλόνιζε από παιδάκι. Έτρεμα κάθε Πάσχα που με τη γιαγιά μου βλέπαμε τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ». Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς αυτός, ο αθωότερος όλων, ήθελε ο ίδιος να οδηγηθεί στον σταυρό και να πεθάνει σαν εγκληματίας. Περισσότερο με συγκινούσε η ιστορία με τον λιθοβολισμό της Μαγδαληνής. Ο τρόπος με τον οποίο σταμάτησε τους «θεοσεβούμενους» που θέλανε να τη σκοτώσουν και που την έκανε να τον αγαπήσει για πάντα.

Μεγαλώνοντας είδα πολλούς «άθεους», στην περίπτωση που κάποιος αδύναμος κινδύνευε, να τρέχουν να τον σώσουν, αλλά και πολλούς «χριστιανούς» να φέρονται με αληθινό μίσος, όταν συναντούσαν μια Μαγδαληνή της ζωής.

Όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, τόσο θα υπάρχουν και έργα που τους επιτίθενται, έργα «βλάσφημα». Φυσικά, αν τα έργα αυτά είναι τυφλωμένα απ’ το μίσος, θα οδηγηθούν στα σκουπίδια της λήθης, όπως όλα τα ψεύτικα πράγματα. Αν, π.χ., το έργο που παίζεται στο Χυτήριο είναι απατεωνίστικο και καλλιεργεί το μίσος, θα έχει την τύχη του σκουπιδιού. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως πρέπει να σκοτώσουμε ή να δείρουμε τους συντελεστές του ή να το απαγορεύσουμε. Τότε γινόμαστε αυτομάτως Φαρισαίοι και όχι Χριστός. Άσε που αν το κάνουμε, τότε θα πρέπει να σκοτώσουμε ή να δείρουμε και αυτούς που πηγαίνουν στα σκυλάδικα, επειδή πίνουν και δεν είναι πιστοί στις γυναίκες τους, και όλα τα σέξι κορίτσια με μαγιό που χορεύουν προκλητικά στις παλιές ελληνικές ταινίες και όλους όσοι τραγουδάνε ρεμπέτικα, γιατί μιλάνε για ναρκωτικά και καψούρα, και όλους τους μεταλλάδες, ως «σατανιστές». Σχεδόν καθετί, αν το δεις από μια οπτική γωνία, είναι βλάσφημο και «απαγορεύσιμο». Και οι Έλληνες, από την οπτική γωνία των «χριστιανών» ψηφοφόρων της Μέρκελ είναι άθεα, τεμπέλικα σκουλήκια που τους τρώνε τα λεφτά για να διασκεδάζουν. Δεν υπάρχει, δυστυχώς, τέλος στην υποκρισία του ανθρώπου. Εκτός κι αν αυτό το τέλος το βάλουμε εμείς, παύοντας οι ίδιοι να είμαστε υποκριτές.

Τώρα, όσον αφορά τη Χρυσή Αυγή. Τι σας θυμίζει ένας βουλευτής της; Τον Θανάση Βέγγο ή τον Ανέστη Βλάχο σε σκηνή βιασμού; Εμένα σίγουρα όχι τον «καλό μας άνθρωπο» και το παράδειγμά του.

Δεν είναι υποκρισία να χρησιμοποιούμε ανθρώπους που δηλωμένα πιστεύουν στον Χίτλερ, στη βία και στον πόλεμο για να κάνουν τη δουλειά του Θεού;

Να χρησιμοποιούμε έναν δολοφόνο για να διώξει τους κλέφτες; Απλώς θα ξανανοίξουμε τον κύκλο της βίας, και αν αυτό γίνει, η σειρά μας θα έρθει σύντομα από ένα ακραίο, εκδικητικό χέρι, «αριστερό» ή «δεξιό», «χριστιανικό» ή «άθεο». Το θύμα, πάντως, θα είναι ένα: η Ελλάδα και οι καλοί της άνθρωποι.

via Lifo.gr, 17.10.2012

Καταγγελία: Επίθεση στο ιστιοφόρο Estelle σε διεθνή ύδατα

 

Λίγο μετά τις 11:15 το πρωί και καθώς το Estelle έπλεε σε διεθνή ύδατα 17 ναυτικά μίλια βόρεια του Al Arish της Αιγύπτου και 30 ν.μ. από τις ακτές της Γάζας, σύμφωνα με το τελευταίο στίγμα του ιστιοφόρου, πλοία του ισραηλινού πολεμικού ναυτικού περικύκλωσαν το σκάφος και λίγο αργότερα ταχύπλοα με μασκοφόρους στρατιώτες κατέλαβαν το ιστιοφόρο ESTELLE. Από τις 11:40, οπότε και υπήρξε η τελευταία επικοινωνία με τον εκπρόσωπο Dror Feiler, κάθε επικοινωνία είναι αδύνατη και έχει διακοπει. Πληροφορίες από το Ισραήλ αναφέρουν ότι το Estelle αυτή τη στιγμή ρυμουλκείται προς το Ashdod και αναμένεται να φθάσει στις 4 μμ τοπική ώρα. Η ελληνική πρεσβεία εκεί έχει ενημερωθεί και εκπρόσωπος της μετακινείται στο Ashdod.
 
Η Πρωτοβουλία “Ένα Καράβι για τη Γάζα”, ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ την παράνομη ισραηλινή επίθεση και κατάληψη του ESTELLE στα διεθνή ύδατα, όπου για άλλη μια φορά το Ισραήλ επιβεβαιώνει τον ρόλο του ως τραμπούκου και χωροφύλακα της περιοχής. Η πράξη διεθνούς πειρατείας ενάντια σε πολίτες από 8 χώρες, που μετέφεραν ανθρωπιστικό υλικό στην πολιορκημένη Γάζα, δείχνει για άλλη μια φορά το αληθινό πρόσωπο του σιωνιστικού απαρτχάιντ.

 Στο πλοίο επιβαίνουν συνολικά 30 άτομα, εκ των οποίων 5 Έλληνες:
 
  Βαγγέλης Διαμαντόπουλος (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ)
  Δημήτρης Κοδέλας (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ)
  Βαγγέλης Πισσίας (συντονιστής αποστολής)
  Λουκάς Σταμέλλος (μέλος Γραμματείας “Ένα Καράβι για τη Γάζα”)
  Μιχάλης Τικτόπουλος (μέλος Γραμματείας “Ένα Καράβι για τη Γάζα”)
 
Συνολικά 5 ενεργά μέλη εθνικών Κοινοβουλίων επιβαίνουν στο Estelle (Ελλάδα (2), Νορβηγία, Ισπανία, Σουηδία) καθώς και ένα τέως μέλος του Καναδικού κοινοβουλίου.



 
Πρωτοβουλία “Ένα Καράβι για τη Γάζα” 

 

Στο χείλος της έκρηξης βρίσκεται πλέον η Ισπανία.

Σταχυολογώντας σε διάφορα blogs, έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τη δραματική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ισπανία, σε μια συγκυρία, στην οποία ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός νότος νοσεί. Κάθε μέρα που περνάει, η κρίση βαθαίνει και διεισδύει στα "έγκατα" της Ευρώπης. Κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται όλο και πιο έντονα ότι η κρίση δεν είναι -μόνο- ελληνική υπόθεση. Χθες η Ελλάδα κι η Πορτογαλία, σήμερα η Ισπανία, αύριο ποιος - εκτιμήσεις λένε ίσως η Γαλλία(;)... Μένει να αποδειχτεί. Στο διάστημα αυτό βέβαια, η κρίση που γέννησε ο καπιταλισμός συνεχίζει να θερίζει τους λαούς της Ευρώπης. Και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, φυσάει ένας "αυτονομιστικός άνεμος", από την Καταλωνία και τη Σκωτία μέχρι τη Φλάνδρα του Βελγίου και το ιταλικό νότιο Τιρόλο. Καλή ανάγνωση...

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Με ένα μελοδραματικό βίντεο, ο Ερυθρός Σταυρός ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη πανεθνική καμπάνια, αναζητώντας χορηγούς για τη διάσωση των πιο ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Στον τηλεοπτικό δέκτη, μια πάμπτωχη οικογένεια -πατέρας, κόρη και γιος- μοιράζονται μια ομελέτα από ένα και μόνο αβγό. Η διάθεσή τους αλλάζει όταν το ψυγείο τους γεμίζει τρόφιμα, που τους προσφέρει το χαμογελαστό συνεργείο του Ερυθρού Σταυρού. Αιθιοπία; Νταρφούρ; Σιέρα Λεόνε; Οχι. Οσο αλλόκοτο κι αν ακούγεται, πρόκειται για την τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, την Ισπανία – άλλο ένα μέχρι πρότινος οικονομικό «θαύμα», που εξελίχθηκε σε εφιάλτη.

Την ώρα που οι προβολείς της δημοσιότητας εστιάζονταν στην Αθήνα, λόγω της επίσκεψης της Αγκελα Μέρκελ, έκθεση του ΔΝΤ αναδείκνυε την Ισπανία ως τον μεγάλο, αδύνατο κρίκο της Ευρωζώνης. Με τους τραπεζικούς κολοσσούς «στο κόκκινο» και τα χρέη των περιφερειών να εξελίσσονται σε μαύρες τρύπες, η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι εξωθείται στον ευρωπαϊκό μηχανισμό «διάσωσης».

Καθώς η ανεργία ήδη ξεπερνά το 25% και η οικονομία συρρικνώνεται, η προδιαγεγραμμένη είσοδος και των Ισπανών στη μνημονιακή κοιλάδα των δακρύων πυροδοτεί σοβαρή κοινωνική αναστάτωση. Απεργίες και διαδηλώσεις (την περασμένη Κυριακή, σε 56 πόλεις της χώρας) βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Αν και συχνά συνοδεύονται από βίαιες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι επιδοκιμάζονται από το 77% των πολιτών. Οι δύο μεγαλύτερες εργατικές ομοσπονδίες εξήγγειλαν για τις 14 Νοεμβρίου απεργία σε όλη την Ιβηρική Χερσόνησο, από κοινού με τα πορτογαλικά συνδικάτα, που πρόσφατα ανάγκασαν τη δική τους κυβέρνηση να ακυρώσει το σχέδιο αντι-μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος.

Η κοινωνική ανάφλεξη απειλεί με κατάρρευση το ισπανικό πολιτικό σύστημα. Μόλις 11 μήνες μετά τον εκλογικό του θρίαμβο, το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα έχει χάσει δημοσκοπικά το ένα τρίτο της δύναμής του, ενώ ο έτερος πυλώνας του δικομματισμού, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Κυρίως ωφελημένη από την αιμορραγία των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας εμφανίζεται η Αριστερά. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος, προς το παρόν, πονοκέφαλος για το πολιτικό κατεστημένο της Μαδρίτης προέρχεται από τον αυτονομιστικό πυρετό, ιδιαίτερα στην Καταλωνία.

Την περασμένη Κυριακή, το ντέρμπι ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα του Μέσι και τη Ρεάλ του Ρονάλντο, στη Βαρκελώνη, μετετράπη σε επιβλητική διαδήλωση υπέρ της απόσχισης της Καταλωνίας από το ισπανικό κράτος. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έβλεπαν τη γιγαντιαία «Estelada», τη σημαία των Καταλανών αυτονομιστών με το χαρακτηριστικό αστέρι, να απλώνεται στο «Καμπ Νου», ενώ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κραύγαζαν υπέρ της ανεξαρτησίας. Ηταν το δεύτερο σοκ μετά τη γιγαντιαία διαδήλωση της 11ης Σεπτεμβρίου με κεντρικό σύνθημα «Καταλωνία, το νέο κυρίαρχο κράτος της Ευρώπης», όπου πήραν μέρος 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι – ένας στους πέντε κατοίκους της Καταλωνίας.

Μέχρι πρόσφατα, οι αδιάλλακτοι αυτονομιστές περιορίζονταν σε μια μικρή μειοψηφία κυρίως αριστερών Καταλανών, κληρονομιά της σκληρής καταπίεσης από το κράτος της Καστίλης, επί δικτάτορα Φράνκο. Το 2005, υπέρ της απόσχισης τοποθετούνταν μόλις το 13,6% των Καταλανών. Σήμερα, οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το 71% έτοιμο να ψηφίσει «ναι» σε δημοψήφισμα με το ερώτημα της ανεξαρτησίας. Οι βασικές αιτίες γι’ αυτήν τη δραματική μεταστροφή δεν είναι άλλες από την κρίση και τη λιτότητα.

Φορολογική αυτονομία

Η περιοχή που παράγει το ένα πέμπτο του ισπανικού ΑΕΠ και φορολογείται σαφώς περισσότερο από τον εθνικό μέσο όρο δεν βλέπει γιατί πρέπει να υφίσταται περικοπές στα σχολεία και τα νοσοκομεία της από μια κεντρική κυβέρνηση που εφαρμόζει αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας. Οχι απροσδόκητα, ο δεξιός κυβερνήτης της περιοχής, Αρτουρ Μας, ζήτησε φορολογική αυτονομία από τον Ραχόι και όταν αυτός την αρνήθηκε διέλυσε τη Βουλή, προκήρυξε έκτακτες εκλογές για τις 25 Νοεμβρίου και υποσχέθηκε δημοψήφισμα εν ευθέτω χρόνω με το ερώτημα της ανεξαρτησίας. Ολα δείχνουν ότι ο Μας θα κερδίσει απόλυτη πλειοψηφία, δρομολογώντας απρόβλεπτες εξελίξεις.

Οπως έγραψαν το περασμένο Σάββατο οι New York Times, «η Καταλωνία μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης για ένα νέο αποσχιστικό κύμα στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Στο πρότυπο του Μας, ο τοπικός πρωθυπουργός της Σκωτίας Αλεξ Σάλμοντ έχει εξαγγείλει δημοψήφισμα εντός του 2014, το οποίο μάλιστα θα συμπέσει με την 700ή επέτειο μιας ιστορικής μάχης για τη σκωτσέζικη ανεξαρτησία. Οι αυτονομιστές της Φλάνδρας αναμένεται να επικρατήσουν συντριπτικά στις σημερινές τοπικές εκλογές του Βελγίου, ενώ από τον περασμένο Απρίλιο οι αυτονομιστικοί άνεμοι πνέουν ισχυροί στο ιταλικό νότιο Τιρόλο. Τη στιγμή που στις Βρυξέλλες κάνουν λόγο για την πολυθρύλητη «φυγή προς τα εμπρός», προς μια πιο ενωμένη, οικονομικά και πολιτικά, Ευρώπη, οι φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ενωσης απειλούν ισχυρά εθνικά κράτη – μέλη της.

Άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου για την εφημερίδα «Καθημερινή» – 14/10/2012

Η νοοτροπία του μνημονίου λιτότητας

Κάπως έτσι είναι η νοοτροπία στην οποία κινείται η πολιτική λιτότητας. Όμως, όπως αποδείχτηκε ιστορικά και αποδεικνύεται και σήμερα, η λιτότητα είναι ένας φαύλος κύκλος που βαθαίνει ολοένα και περισσότερο την κρίση για τους λαούς και βυθίζει την κοινωνία στη μιζέρια. Και μιλάμε για τους λαούς και την κοινωνία, γιατί οι "λίγοι" ή "αφεντικά" ή "ισχυροί" ή όπως θες, κάθε άλλο παρά πλήττονται από αυτή την κατάσταση.

Αυτός ο δρόμος δε βγάζει πουθενά για εμάς, για όλη την κοινωνία. Είναι ανάγκη να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, γιατί πολύ απλά, δε μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Δεν γίνεται να αφήσουμε την παρακμή και τις συνέπειές της -ανεργία, ακραία στοιχεία, αλληλοφαγωμάρα των κοινωνικών ομάδων κ.ά.- να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό. Δεν πρέπει να δεχτούμε την υποβάθμιση της ζωής και του μέλλοντός μας.

Να δώσουμε όλοι μαζί μια γερή γροθιά στη λιτότητα, με ανάπτυξη για τους λαούς. Εκεί είναι το κλειδί και το ξέρουν πολύ καλά και οι κερδοσκόποι και τα ανδρείκελά τους, οι -περισσότεροι- πολιτικοί. Απλώς, δεν τους συμφέρει...

45 χρόνια από τη δολοφονία του Che Guevara...

"Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"

Ακόμη κι αν πέρασαν 45 χρόνια από τη δολοφονία του, η αγωνιστικότητα και το ελεύθερο πνεύμα του συνεχίζει να εμπνέει τους απανταχού επαναστάτες της Γης. Έχοντας πίστη στη δύναμη του λαού του και της εργατικής τάξης, αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για έναν κόσμο δίκαιο, για μια καλύτερη ζωή για όλους, για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.

Κι αυτός ο αγώνας του για να πάρει ο λαός στα χέρια του τα μέσα παραγωγής και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, σήμερα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Έλεγε: "Ο λαός δεν μπορεί ούτε να ονειρευτεί την κυριαρχία αν δεν υπάρχει μια εξουσία που να ανταποκρίνεται στα συμφέροντα και στις προσδοκίες του. Λαϊκή εξουσία δεν σημαίνει μονάχα το ότι τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, η αστυνομία, τα δικαστήρια και όλα τα όργανα της κυβέρνησης πρέπει να βρίσκονται στα χέρια του λαού. Σημαίνει επίσης πως και τα όργανα της οικονομίας πρέπει να κι αυτά να περάσουν στα χέρια του λαού".

Μπορεί να δολοφονήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όμως η φλόγα του αγώνα του Che Guevara, παραμένει άσβεστη. "Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει". . .

Κι ο αγώνας γι' αυτό το "όνειρο" συνεχίζεται . . .


Η ομιλία του Che στα Ηνωμένα Έθνη:

ΚΙΝΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗΣ

ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 8/10/2012

Ζούμε τις κρισιμότερες στιγμές στη μεταπολιτευτική ιστορίας της Ελλάδας. Η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σκληρή οικονομική, πολιτική, αλλά και αξιακή κρίση, στην οποία την οδήγησαν λανθασμένες πολιτικές που εφαρμόστηκαν σε βάθος χρόνου, σε συνδυασμό με μια επίθεση που δέχεται η χώρα από κερδοσκοπικούς κύκλους συμφερόντων. Όλοι μας λίγο ή πολύ βιώνουμε πλέον δύσκολες καταστάσεις, λόγω του γεγονότος ότι οι γονείς μας υφίστανται μεγάλες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις κι επιδόματα στήριξης, άλλοι συμφοιτητές μας που ενδεχομένως να εργάζονται έρχονται οι ίδιοι αντιμέτωποι με τη δύσκολη εργασιακή πραγματικότητα και δεν είναι λίγες, πλέον, οι περιπτώσεις νέων που ενώ πέτυχαν την εισαγωγή τους στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν.

Μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, το δημόσιο Πανεπιστήμιο, έχει να αντιμετωπίσει το σοβαρό πρόβλημα της υποχρηματοδότησης –σε βαθμό που αδυνατεί να λειτουργήσει- αλλά και μια νομοθετική πρωτοβουλία της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία κινείται σε ρηχά νερά και δεν είναι σε θέση να επιλύσει τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αντίθετα τα επιδεινώνει.

Πρώτα απ’ όλα, το μόνο βέβαιο είναι ότι η δημόσια παιδεία και το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν προβλήματα και είναι όντως απαραίτητο να γίνουν ριζικές τομές και αλλαγές για την αντιμετώπισή τους. Ωστόσο, τα χρόνια αυτά προβλήματα, δεν λύνονται με έναν νόμο ο οποίος έχει στη βάση του τις περικοπές, την περιστολή του δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και την εισαγωγή στείρων φραγμών στις σπουδές και στην εξέλιξη των φοιτητών. Με απλά λόγια, για να αλλάξει η τριτοβάθμια εκπαίδευση και να γίνει πιο αποτελεσματική σε παροχή ποιότητας σπουδών, θα πρέπει να εστιάσουμε στην καρδιά του προβλήματος, δηλαδή στα αναποτελεσματικά Προγράμματα Σπουδών – με τη Σχολή μας να αποτελεί περίτρανη απόδειξη-, στα μεγάλα λειτουργικά προβλήματα και στις οικονομικές αυθαιρεσίες. Το ζήτημα λοιπόν, που θα πρέπει να τεθεί, είναι αφενός να βελτιωθούν τα Προγράμματα Σπουδών, με τη συμβολή καθηγητών και φοιτητών, αλλά και η ευρύτερη υποστήριξη του φοιτητή από τη Σχολή του, ώστε το ίδιο το Πανεπιστήμιο να βοηθήσει στο να έχουμε ποιοτικότερες σπουδές και να αποφοιτούμε έγκαιρα και, αφετέρου, να δοθούν επιτέλους χρήματα ζωτικής σημασίας για να επιβιώσει το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Όσο δεν τολμούμε να εμβαθύνουμε, το πρόβλημα θα παραμένει άλυτο και θα μεγαλώνει.

Μάλιστα, ο ίδιος αυτός νόμος, δεν επιτρέπει πλέον να δίνονται ούτε τα προαπαιτούμενα σε όλες τις εξεταστικές, ενώ αναγκάζει τους επί πτυχίω φοιτητές να δίνουν τα μαθήματα στο εξάμηνό τους. Αν δηλαδή κάποιος χρωστάει 1 μόνο μάθημα τον Οκτώβρη και αυτό είναι του εαρινού εξαμήνου, θα πρέπει να περιμένει μέχρι τον Ιούνιο για να πάρει πτυχίο! Επιπλέον, εισάγει το ν+2, χωρίς ωστόσο να εξετάζει πώς θα βοηθήσει το φοιτητή να τελειώσει εγκαίρως, ενώ πλέον, μας φέρνει μπροστά στην κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, που αποτελεί ίσως τη χαριστική βολή για τις σπουδές πολλών από εμάς. Δηλαδή, μια ακριβή τριτοβάθμια εκπαίδευση, μόνο για τους προνομιούχους.

Και σαν «κερασάκι στην τούρτα», στη Σχολή μας έχουμε ένα παραπάνω θέμα, τα προαπαιτούμενα, τα οποία φέτος η Συνέλευση Τμήματος αποφάσισε να μην παγώσουν, με αποτέλεσμα πολλοί συμφοιτητές μας να μην μπορούν να φοιτήσουν στο επόμενο έτος. Σαφώς, οι απόψεις για τη χρησιμότητα των προαπαιτουμένων στις σπουδές μας, διίστανται. Στις μέχρι στιγμής συζητήσεις της επιτροπής για το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών, έχει τεθεί στο τραπέζι η κατάργησή τους. Αφενός, αυτό που εμείς προτείνουμε είναι να μπει ολόκληρος ο Σύλλογος Φοιτητών Κτηνιατρικής σε διαδικασία διαλόγου, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, ώστε να διαμορφώσουμε άποψη και να διεκδικήσουμε συλλογικά ένα ποιοτικότερο Πρόγραμμα Σπουδών. Δεν μπορεί να μας αφήνουν εκτός διαλόγου για κάτι που μας αφορά άμεσα! Και αφετέρου, να ζητήσουμε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης να μπει εκ νέου σε Συνέλευση Τμήματος, το θέμα του παγώματος των προαπαιτουμένων για φέτος.

Τέλος, εδώ και κάποιες εβδομάδες το Πανεπιστήμιο και η Σχολή μας έχουν παραλύσει λόγω της απόλυσης των εργολαβικών υπαλλήλων που εργάζονταν στο ΑΠΘ. Συγκεκριμένα στη Σχολή μας εργολαβικοί απασχολούνταν στην καθαριότητα, στη γραμματεία, ως οδηγοί λεωφορείων προς τις κλινικές και ως ζωοκόμοι στις κλινικές. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι (800 σε όλο το ΑΠΘ!) μένουν χωρίς δουλειά, ενώ και η Σχολή δεν μπορεί να λειτουργήσει με αυτές τις συνθήκες. Για αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητη η πρόσληψή τους από το ΑΠΘ, χωρίς τη μεσολάβηση εργολάβου, κάτι που θα εξοικονομήσει εκατομμύρια ευρώ για το Πανεπιστήμιο και κυρίως, θα διασφαλίσει τη λειτουργία του.  

Σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, θα πρέπει να συμμετέχουμε όλοι και να συμβάλλουμε ο καθένας στο βαθμό που μπορεί για να λύσουμε τα συλλογικά προβλήματα που μας απασχολούν. Διεκδικούμε πραγματικά δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, με ένα Δημόσιο Πανεπιστήμιο χωρίς λειτουργικά προβλήματα που θα παρέχει ποιοτική γνώση.

Γι’ αυτούς τους λόγους ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Να κατατεθεί απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου Φοιτητών Κτηνιατρικής για να μπει σε Συνέλευση Τμήματος το θέμα του παγώματος των προαπαιτουμένων για φέτος.

• Να μην καταργηθούν τα δωρεάν συγγράμματα. Δωρεάν συγγράμματα για όλους τους φοιτητές!

• Λειτουργικά Προγράμματα Σπουδών, ποιοτική, δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση και επαρκή χρηματοδότηση για τη λειτουργία των Πανεπιστημίων.

• Όλα τα μαθήματα να δίνονται σε όλες τις εξεταστικές.

• Συμμετοχή του Συλλόγου Φοιτητών Κτηνιατρικής ενεργά και μαζικά σε κινητοποιήσεις για να αναδείξουμε το πρόβλημα του δημόσιου Πανεπιστημίου στην κοινωνία. Να δώσουμε όλοι μαζί τον Αγώνα για την Ελπίδα!

Ψήφισμα - απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων λειτουργίας του ιδρύματος.

Σας κοινοποιούμε την απόφαση που πήρε η Σύγκλητος του ΑΠΘ, την Παρασκευή 5/10/2012:

ΨΗΦΙΣΜΑ - ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΘ (ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 2852/5-10-12) ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
 

1. Το ΑΠΘ, συναισθανόμενο την ευθύνη του εν μέσω οικονομικής κρίσης και εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα δραστικής εξοικονόμησης πόρων, έχει ήδη προχωρήσει σε μείωση των λειτουργικών του δαπανών της τάξης του 33%. Οποιαδήποτε μείωση της χρηματοδότησής του κάτω από αυτό το όριο των ανελαστικών του δαπανών επιφέρει έκπτωση του επιπέδου των ακαδημαϊκών του υπηρεσιών. Η κρατική επιχορήγηση που έλαβε το ΑΠΘ τόσο το 2011, όσο και το 2012, υπολείπεται κατά πολύ του ορίου αυτού, με αποτέλεσμα ορισμένες μονάδες του Ιδρύματος να οδηγούνται σήμερα σε πλήρη αδυναμία λειτουργίας.

2. Η Σύγκλητος του ΑΠΘ αναγνωρίζει το πρόβλημα των εργαζομένων στις εργολαβίες καθαριότητας, φύλαξης και συντήρησης ως κορυφαίο πρόβλημα του Πανεπιστημίου και υποστηρίζει τον δίκαιο αγώνα τους, σε ό,τι αφορά τόσο τη θεσμική του διευθέτηση, όσο και την οικονομική του επίλυση. Η μόνη εφικτή και ρεαλιστική λύση του προβλήματος αυτού είναι η υιοθέτηση από πλευράς Υπουργείου Παιδείας μιας εκ των τριών εναλλακτικών προτάσεων, που το ΑΠΘ έχει επεξεργαστεί και επανειλημμένα υποβάλει στο Υπουργείο από το Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι και σήμερα.

3. Η Σύγκλητος επανέρχεται στο αίτημα, το οποίο έχει υποβάλει προς το Υπουργείο για πρόσθετη επιχορήγηση ποσού 7.955.000 ευρώ, προκειμένου να καλυφθούν οι βασικές και ανελαστικές του δαπάνες του Ιδρύματος (συνεδρίαση Συγκλήτου με  αριθμό 2848/4-7-12). Επιπλέον, ζητά από το Υπουργείο την άμεση ολοκλήρωση της διαδικασίας διορισμού των ήδη εκλεγμένων μελών ΔΕΠ του ΑΠΘ, καθώς και τη χορήγηση πιστώσεων για θέσεις διδασκόντων, σύμφωνα με το ΠΔ 407/80, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά που εμποδίζουν την ομαλή διεξαγωγή του εκπαιδευτικού του έργου.

4. Η Σύγκλητος ζητά από τους εργαζομένους στις εργολαβίες καθαριότητας, φύλαξης και συντήρησης να σταματήσουν την κατάληψη του Κτιρίου Διοίκησης, καθώς και να διασφαλίσουν τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας στην πανεπιστημιούπολη, ανάλογα με την ιδιαιτερότητα των ακαδημαϊκών μονάδων και με έμφαση στους νοσοκομειακούς χώρους. Για το λόγο αυτό συγκροτείται ειδική επιτροπή αποτελούμενη από τους Αλέξιο Μπένο, καθηγητή της Ιατρικής Σχολής, Σωτήριο Κάλφα, αναπληρωτή καθηγητή της Οδοντιατρικής Σχολής, Κωνσταντίνο Μπόσκο, καθηγητή της Κτηνιατρικής Σχολής, Ελευθέριο Ελευθερίου, καθηγητή του τμήματος Βιολογίας και από έναν εκπρόσωπο των εργαζομένων σε εργολαβία.

5. Η Σύγκλητος, ενόψει των μεγάλων αδιεξόδων που διαπιστώνει στη λειτουργία του Ιδρύματος, αποφασίζει:

- τη συμβολική αναστολή του εκπαιδευτικού, ερευνητικού και διοικητικού έργου του ΑΠΘ, την Πέμπτη 11 και την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου.
- τη διοργάνωση συνέντευξης Τύπου, την Τετάρτη, στις 10 π.μ.
- την πραγματοποίηση κοινής πορείας όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας προς το Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης, την Πέμπτη, στις 11 π.μ. και συνάντηση αντιπροσωπείας μελών της Συγκλήτου με τον Υπουργό και
-  την πραγματοποίηση συγκέντρωσης των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας του ΑΠΘ έξω από το Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, την Παρασκευή, στις 7 μ.μ.

6. Η Σύγκλητος, τέλος, απευθύνει έκκληση προς την πανεπιστημιακή κοινότητα να ενισχύσει τη συνοχή, την ενότητα και την αλληλεγγύη, προκειμένου το Πανεπιστήμιο να παραμείνει όρθιο και σε λειτουργία σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη. Επιπλέον, απευθύνει έκκληση στην κοινωνία, ζητώντας την υποστήριξή της στον αγώνα που δίνει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο για ισότιμη συμμετοχή όλων στη γνώση και στη μόρφωση.