Ξεκάθαρο και ενωτικό μήνυμα του ελληνικού λαού: ΟΧΙ άλλη λιτότητα!

Ο ελληνικός λαός εχθές έγραψε ιστορία. 

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα, με ευρύτατη συμμετοχή -για δεδομένα δημοψηφίσματος- και με το όλους τους νομούς της Ελλάδας να ψηφίζουν «ΟΧΙ» στην πρόταση-τελεσίγραφο των δανειστών. Οι έλληνες πολίτες στάθηκαν όρθιοι και ψήφισαν με υπερηφάνεια για το δίκαιο και το αναγκαίο, αψηφώντας τις κλειστές τράπεζες, μεσούσης μιας τεχνητής "ασφυξίας" που επιβλήθηκε στη χώρα, αψηφώντας διάφορους ευρωπαίους αξιωματούχους-θιασώτες της λιτότητας που επιχείρησαν να επέμβουν ωμά στην πολιτική ζωή του τόπου, αψηφώντας ένα εγχώριο σύστημα διαπλοκής που πάλεψε να "θολώσει" το ερώτημα του δημοψηφίσματος και να σπείρει τον τρόμο.

Για αυτόν τον λαό, για τους ανθρώπους μας, είμαστε υπερήφανοι. Σε αυτόν τον λαό που νίκησε το φόβο, αξίζει μόνο σεβασμός. 

πλατεία Συντάγματος, Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Από το χθεσινό ξεκάθαρο μήνυμα, με την ψυχραιμία και την ενωτική διάθεση της επόμενης ημέρας, προκύπτουν τα εξής κρίσιμα συμπεράσματα:

1. Όχι άλλη λιτότητα.

Αυτό είναι, ίσως, το πιο σαφές συμπέρασμα από τη λαϊκή βούληση, όπως ρητά εκφράστηκε στο χθεσινό δημοψήφισμα. Κι αν κάποιοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι επέλεξαν να "κωφεύουν" όλο αυτό το διάστημα, ο ελληνικός λαός φρόντισε να τους το διατυμπανίσει εχθές. Η εμμονή σε νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες, αποτελεί την πραγματική τροχοπέδη όλους αυτούς τους μήνες στην εύρεση βιώσιμης λύσης για την Ελλάδα και την Ευρώπη ευρύτερα. Μήπως, λοιπόν, τόσους μήνες το πρόβλημα δεν ήταν ο Βαρουφάκης, αλλά η αδιαλλαξία των εκάστοτε Σόιμπλε;

2. Τέλος εποχής για το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας.
Καθένας από μας που ζει το ελληνικό δράμα, όλα αυτά τα χρόνια, δεξιός ή αριστερός, μπορεί να καταλάβει σε ποιούς αναφερόμαστε. Χθες βράδυ δεν έχασε ένας πολιτικός, ένας μεγαλοκεφαλαιούχος ή ένα κανάλι. Όλοι μαζί, υπέγραφαν μνημόνια λιτότητας, όλοι μαζί βύθισαν τη χώρα στην ανθρωπιστική κρίση, όλοι μαζί θησαύρισαν δεκαετίες τώρα. Χθες βράδυ, λοιπόν, έχασαν όλοι μαζί. Και πιο συγκεκριμένα, ο ελληνικός λαός τους νίκησε. Ενωμένος, νίκησε το φόβο που προσπάθησαν να του καλλιεργήσουν, νίκησε τις αυταπάτες και τη διχαστική ρητορεία και κέρδισε μια νέα ευκαιρία να πάρει τα ηνία της χώρας στα χέρια του, να οραματιστεί και να την χτίσει απ' την αρχή.

3. Καμία ανοχή στη μιντιακή διαπλοκή.
Την τελευταία εβδομάδα, το μιντιακό σύστημα -που έχει επι δεκαετίες χρησιμοποιηθεί από κάποιες "ισχυρές" οικογένειες για να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και να ποδηγετούν την πολιτική ζωή του τόπου- εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Το όργιο τρομοκρατίας και παραπληροφόρησης, η ανήθικη και λυσσαλέα προσπάθεια δημιουργίας πανικού σε έναν ολόκληρο λαό, δεν αφήνει κανένα περιθώριο δεύτερης σκέψης. Η ελληνική κυβέρνηση, έχει την πλήρη νομιμοποίηση και συνάμα απαίτηση από τους πολίτες αυτής της χώρας, να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να τελειώσει αυτό το αίσχος που ζούμε χρόνια τώρα. Η παντελής έλλειψη ήθους, η καταπάτηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, η ωμή παρέμβαση υπερ συγκεκριμένων συμφερόντων, αλλά και οι οφειλές των καναλιών προς το δημόσιο, πρέπει να απαντηθούν από την συντεταγμένη πολιτεία, με αφαίρεση των αδειών, εισαγγελική διερεύνηση των αδικημάτων που έχουν διαπραχθεί και εκ νέου προκύρηξη διαγωνισμών για τις άδειες κατοχής των δημοσίων συχνοτήτων. Οι Έλληνες έχουν ανάγκη από αντικειμενική ενημέρωση, που δεν θα "χαϊδεύει τα αυτιά" κανενός. Η δημοσιογραφική αλήθεια, μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ίδια την εξυγίανση της δημοκρατικής ζωής και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ζητούμενα σήμερα.

4. Βιώσιμη λύση τώρα - Ελάφρυνση του χρέους.
Στην κρίσιμη αυτή στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να πάρει επιτέλους πρωταγωνιστικό ρόλο στα ζητήματα που αφορούν την ίδια της τη χώρα. Τώρα όμως, πρέπει να συνεχίσει χωρίς καθυστερήσεις την πολιτική της για την εύρεση μια λύσης που θα επιτρέψει στην εθνική οικονομία και παραγωγή, να μπει σε νέο δρόμο, αφήνοντας πίσω τα λάθη του παρελθόντος. Με ομοψυχία και πίστη στον αγώνα του λαού μας και στους χειρισμούς της κυβέρνησης, πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε για την Ελλάδα που οραματιζόμαστε, να πιέσουμε ώστε να γίνει πράξη η παραγωγική ανασυγκρότηση, να βρεθεί μια λύση με ελάφρυνση του μη βιώσιμου χρέους και με αναπτυξιακές πολιτικές που θα δώσουν νέα ώθηση
στην ελληνική οικονομία. Αγωνιζόμαστε για κάτι έντιμο και δίκαιο: για να μπορέσουμε να δουλέψουμε, να προκόψουμε και να ελπίζουμε σε ένα μέλλον καλύτερο για τον τόπο μας.

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, είναι σημείο καμπής στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Με την απόφασή μας να απορρίψουμε μαζικά και ενωμένοι το εκβιαστικό σχέδιο λιτότητας που μας έθεσαν τελεσιγραφικά οι κύκλοι του άκρατου νεοφιλελευθερισμού στην Ε.Ε., φωτίσαμε έναν νέο δρόμο για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Με τη χθεσινή νίκη μας απέναντι στο φόβο, στείλαμε μήνυμα ξεκάθαρο ότι ο λαός αυτός είναι και πάλι όρθιος, βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης Ευρώπης και είναι εδώ για να παλέψει και να συν-γράψει με όλους τους λαούς αυτής της ηπείρου, τις επόμενες σελίδες της ιστορίας της. Και σε αυτές τις σελίδες θα είναι χαραγμένες με έντονα γράμματα οι λέξεις Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Ευημερία και Ελπίδα.

Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής

Γιατί ψηφίζουμε «όχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

Ξημερώματα Σαββάτου 27 Ιουλίου. Ο πρωθυπουργός της χώρας, με διάγγελμα που απευθύνει στον ελληνικό λαό, προαναγγέλει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Το ερώτημα ένα και σαφές: Ναι ή Όχι στη συμφωνία που προτείνουν οι ευρωπαίοι και διεθνείς δανειστές (οι επονομαζόμενοι «θεσμοί») για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος. Από εκείνη την ημέρα, ξεκίνησε μια «αλυσιδωτή αντίδραση», η οποία ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη. Πολίτες που έτρεξαν πανικόβλητοι στις τράπεζες για αναλήψεις μεγάλων ποσών, ατελείωτοι καυγάδες στα τηλεοπτικά παράθυρα και στη Βουλή, συγκεντρώσεις για το «ναι» ή το «όχι», απειλές από την «τρόικα εξωτερικού» (βλέπε Μέρκελ, Ντάυσελμπλουμ και σια), προσπάθεια δημιουργίας εικόνας χάους από την «τρόικα εσωτερικού» (βλέπε Σαμαροβενιζέλους, ποταμίσιους νέο-σαμαροβενιζέλους, κανάλια κλπ).

Επειδή, όμως, το δημοψήφισμα δεν είναι ένα ακόμη "Κυριακάτικο ντέρμπυ" κι επειδή ο λαός μας βρίσκεται ενώπιον της αποδοχής ή απόρριψης μιας συμφωνίας που θα έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για πολλά ακόμη χρόνια, δεν είναι ώρα για φανατισμούς (κατά την προσφιλή μας συνήθεια) και πόλωση. Το πιο σημαντικό ζητούμενο αυτή τη στιγμή, είναι να μείνουμε ενωμένοι και η κάλπη της Κυριακής να στείλει με ξεκάθαρο και σαφή τρόπο τη βούληση του ελληνικού λαού, μακριά από τον πανικό, τα φοβικά σύνδρομα και τον τρόμο που κάποιοι κύκλοι προσπαθούν τεχνηέντως να διασπείρουν. Στις επόμενες γραμμές, λοιπόν, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε σύντομα και καθαρά το ιστορικό δίλημμα αυτού του δημοψηφίσματος.

1) «Όχι» = έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ.

Θα χρειαζόταν ίσως αρκετό μελάνι για να εξηγήσουμε αυτό που ο ίδιος ο Σόιμπλε παραδέχτηκε (επιτέλους) πριν λίγες ώρες: Ένα «όχι» στο δημοψίφισμα, δεν σημαίνει και έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, δήλωση που έβγαλε «οφσάιντ» και την γραμμή της αντιπολίτευσης. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι σαφές, όπως διατυπώθηκε από τον πρωθυπουργό της χώρας, εγκρίθηκε από την Βουλή των Ελλήνων και δεν μπορεί κανένας να υποδείξει στην κυβέρνηση ενός κυρίαρχου λαού ποιό θα είναι αυτό ή και να το παραλλάξει: Ναι ή όχι στη συμφωνία που έφεραν οι δανειστές εν είδει τελεσιγράφου.

2) Σύστημα διαπλοκής: ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ!

Εγείρει ερωτήματα στον καθένα η ενιαία στάση ενός συστήματος διαπλοκής, το οποίο με κάθε μέσο και κάθε τρόπο (συμπεριλαμβανόμενης και της γνωστής κινδυνολογικής τακτικής) παλεύει με νύχια και με δόντια να πιέσει τον ελληνικό λαό να ψηφίσει «Ναι σε όλα». Αξίζει, όμως, τον κόπο να καθίσει κανείς και να σκεφτεί λιγάκι ποιοι είναι αυτοί που ανήκουν σε αυτό το διαπλεκόμενο σύστημα. Εύκολα θα καταλάβει ότι πρόκειται για εκείνους που ευνοεί η εκβιαστική πρόταση των δανειστών. Ιδιοκτήτες των καναλιών που τόσο κόπτονται για το «Ναι», είναι οι ίδιοι μεγαλοκεφαλαιούχοι που μένουν στο απυρόβλητο για άλλη μία φορά, εκείνοι που έχουν συμφέροντα από το να μην φορολογηθεί ο τζόγος, εκείνοι που όλα αυτά τα χρόνια φόρτωσαν στους μικρομεσαίους και στους φτωχούς το βάρος της κρίσης. Άρα, το «ναι σε όλα» δεν σημαίνει «μένουμε Ευρώπη», όπως εναγωνίως προσπαθούν να το βαφτίσουν. 

3) «Όχι» ψηφίζουν οι αντιευρωπαϊστές.

Αν θεωρήσει κανείς «ευρωπαϊστές» τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Σαμαροβενιζέλο, τον Σόιμπλε, τον Ντάυσελμπλουμ κι ένα σωρό παρόμοιους πολιτικούς και λομπίστες, τότε ίσως και να’ ναι έτσι. Εμείς, ωστόσο, είμαστε κατά της τριτοκοσμικής Ευρώπης που ονειρεύονται κάποιοι ιδεολόγοι του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, είμαστε κατά της λιτότητας που σκοτώνει μέρα με τη μέρα το ευρωπαϊκό όραμα και παλεύουμε για την ανατροπή της. Εμείς πιστεύουμε στην ενωμένη Ευρώπη που βάζει πρώτο το συμφέρον των λαών της, στην Ευρώπη που δε φοβάται την άμεση έκφραση των πολιτών, στην Ευρώπη της δημοκρατίας και των προοδευτικών κοινωνικών αγώνων. Οραματιζόμαστε την Ευρώπη με τους λαούς της να ανταποκρίνονται ενωμένοι στις προκλήσεις τους παγκόσμιου γίγνεσθαι, μια Ευρώπη με κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Και σε αυτή την δημοκρατική Ευρώπη δεν χωρούν εκβιασμοί, τελεσίγραφα και «ναι σε όλα».

Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε ένα μεγάλο ιστορικό δίλημμα. Το δημοψήφισμα από μόνο του είναι μία νίκη των κινημάτων που αντιπάλεψαν τα μνημόνια της υποτέλειας και συνάμα είναι πραγμάτωση του πάγιου αιτήματός τους για άμεση, συμμετοχική δημοκρατία. Είναι μπροστά μας η μοναδική ευκαιρία, να βροντοφωνάξουμε για ακόμη μια φορά με ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο ΑΡΚΕΤΑ. Αρκετά με τα μνημόνια, αρκετά με τη λιτότητα που έχει υπονομεύσει τις ζωές μας, που έχει διαλύσει την εθνική μας οικονομία και παραγωγή και που έχει βυθίσει την κοινωνία μας σε μια άνευ προηγουμένου σε καιρό ειρήνης, ανθρωπιστική κρίση. Αρκετά με τις ωμές παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή της χώρας, αρκετά με τις απειλές και την τρομοκρατία.

Καλούμε όλους τους δημοκράτες πολίτες της Ελλάδας, με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό, να διαβάσουν τη συμφωνία και να αποφασίσουν. Μακριά από τις ακραίες φωνές και τα παπαγαλάκια ένθεν και ένθεν, να απαντήσουν ξεκάθαρα στο καθαυτό ερώτημα που τίθεται. Μα, πιο σημαντικό απ’ όλα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, είναι να παραμείνουμε ενωμένοι ως λαός. Να μην χάσουμε την επαφή μας με τον διπλανό μας και να μην διχαστούμε. Να μην μετατρέψουμε σε οπαδική διαφωνία, ένα δίλημμα για το μέλλον της πατρίδας μας. Ας εκμεταλλευτούμε αυτή την ιστορική ευκαιρία κι ας κάνουμε ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα για τον τερματισμό της λιτότητας, ας μείνουμε όρθιοι στα πόδια μας και ας διεκδικήσουμε όλοι μαζί, με λογισμό και μ’ όνειρο, αυτό που έχουμε ανάγκη, αυτό που μας αξίζει.

Ψηφίζουμε ξεκάθαρα ΟΧΙ στην πρόταση-τελεσίγραφο των δανειστών.

Καλούμε το Σύλλογο Φοιτητών Κτηνιατρικής σε συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ενημέρωσης της κοινής γνώμης υπέρ του «ΟΧΙ» στο επικείμενο δημοψήφισμα.

Η δημοκρατία δεν έχει τελεσίγραφα, δεν έχει αδιέξοδα, δεν εκβιάζεται.

Η αρνητική απάντηση στον εκβιασμό είναι δημοκρατικό καθήκον.

Η Ευρώπη έχει ανάγκη από αλλαγή πορείας και η επίτευξή της επαφίεται στον συνειδητό αγώνα κάθε ανθρώπου με αληθινό ευρωπαϊκό όραμα.

Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής

Αποτέλεσμα Φοιτητικών Εκλογών Κτηνιατρικής (2015)

Τα αποτελέσματα για το Σύλλογο Φοιτητών Κτηνιατρικής Α.Π.Θ. έχουν ως εξής:

1. Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής: 33,76 % (53 ψήφοι)

2. ΦΑΚΑ-ΕΑΑΚ: 26,75% (42 ψήφοι)

3. ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: 22,93% (36 ψήφοι)

4. ΠΚΣ: 12,74% (20 ψήφοι)

Λευκά: 6

Σήμερα γιορτάζουμε μία μεγάλη νίκη και ευχαριστούμε όλους τους ανθρώπους που μας στήριξαν. Από αύριο, συνεχίζουμε με νέα δυναμική τον αγώνα για την επανενεργοποίηση του Συλλόγου Φοιτητών Κτηνιατρικής, μέχρι να γίνει κοινή συνείδηση ότι οι σύλλογοι ανήκουν δικαιωματικά στους φοιτητές που τους απαρτίζουν και όχι στα κομματικά παραμάγαζα, κι ότι αν δεν παλέψουν οι ίδιοι για την επίλυση των προβλημάτων τους και για μια καλύτερη προοπτική, δεν θα το κάνει κανείς γι' αυτούς. 

Επίσης, δεν αναγνωρίζουμε ως έγκυρες τις καταγραφές που δίνουν για την κτηνιατρική τα εκάστοτε παραταξιακά/κομματικά επιτελεία, όπου άλλοτε εμφανίζουν την Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής στα "λοιπά", άλλοτε στα "λοιπά αριστερά", άλλοτε στα "λοιπά δεξιά" και σε τόσα άλλα ευφάνταστα τιτλάκια.

Είμαστε μια συλλογικότητα ανθρώπων που παλεύουν μέσα στο Πανεπιστήμιο και στην κοινωνία και η πολιτική μας τοποθέτηση είναι σαφής, την γνωρίζουν οι συμφοιτητές μας, μέσα από τον έντιμο αγώνα μας, στην καθημερινή μας επαφή σε αμφιθέατρα και δρόμους. Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν μέσα από τη σπέκουλα και τα πολιτικάντικα "σούσουρα" να παρουσιάσουν μια θολή και λανθασμένη εικόνα για την Κίνησή μας, την κίνηση που δημιουργήθηκε από τους φοιτητές της Κτηνιατρικής, εμείς θα συνεχίζουμε να διατρανώνουμε την αλήθεια μας και να παλεύουμε για τα πραγματικά διακυβεύματα της εποχής μας και για τις πραγματικές ανάγκες των συνανθρώπων μας. Φαίνεται δυστυχώς ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των κομματικοδίαιτων νεολαίων δεν έχουν πιάσει το σφυγμό της εποχής, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να σκέφτονται και να δρουν, όπως δρούσαν ως σήμερα, με τις γνωστές συνέπειες στο ίδιο το φοιτητικό κίνημα και στην απαξίωση της φοιτητικής συμμετοχής.

Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους όσους ψήφισαν (είτε την Κίνησή μας, είτε κάποια άλλη παράταξη) και ιδιαίτερα τα μικρότερα έτη, δίνοντας έτσι νέα δυναμική στο Σύλλογό μας!

Ας είμαστε μαζί στους αγώνες που έρχονται!

Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής

Νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση: Τελική νίκη ή καλό εφαλτήριο;

Ο νόμος Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, που αποτέλεσε μια «πρόβα τζενεράλε» της μνημονιακής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, άλλαξε άρδην το τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Περιέστειλε τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της, υποβάθμισε την ποιότητα των σπουδών λόγω της ακραίας υποχρηματοδότησης (βλέπε ελλείψεις σε βιβλία, υποδομές κ.ά.) και στέρησε το δημοκρατικό δικαίωμα των φοιτητών να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν άμεσα τις σπουδές και το μέλλον τους.

Η αλήθεια είναι ότι το νέο νομοσχέδιο, φαίνεται να κινείται σε μια κατεύθυνση κατάργησης του νόμου που είχε χαρακτηριστεί από το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, ως «έκτρωμα». Αυτό γίνεται αντιληπτό, αν εξετάσει κανείς τις νέες διατάξεις του νόμου, οι οποίες προβλέπουν –μεταξύ άλλων- τα εξής:

• Κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρυμάτων, με τις αρμοδιότητες διοίκησης να περνούν πλέον στα χέρια της Συγκλήτου, του Πρυτανικού Συμβουλίου, του πρύτανη και των αντιπρυτάνεων, με αυξημένο ποσοστό συμμετοχής των φοιτητών στις διαδικασίες εκλογής και τα όργανα.
• Άρση της δυνατότητας διαγραφής των αποκαλούμενων «αιώνιων» φοιτητών και επαναφορά όσων είχαν διαγραφεί γι’ αυτόν το λόγο.
• Αναγνώριση και προστασία του πανεπιστημίου, ως τόπου γέννησης και ελεύθερης διακίνησης ιδεών.

Στο σημείο αυτό, όμως, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο, κατά τη διάρκεια της πενταετίας που μας πέρασε, δεν βίωσε απλώς μια θεσμική κρίση ως αποτέλεσμα των τελευταίων νόμων. Αντίθετα, οι ρίζες του προβλήματος εντοπίζονται βαθύτερα και αφορούν τόσο στην έλλειψη προσανατολισμού και σχεδιασμού της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όσο και στην κατάρρευση της ίδιας της ιδέας ενός πανεπιστημίου με τα μαζικά χαρακτηριστικά που του προσέδωσαν οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος από τη μεταπολίτευση και μετά.

Κάπου εδώ, γίνεται έκδηλη η ανάγκη για βαθύτερες τομές. Διότι αυτή η ξέφρενη πορεία απαξίωσης του δημόσιου πανεπιστημίου, δεν μπορεί να ανακοπεί παρά μόνο με διαρθρωτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες αφενός θα αναστείλουν το συνεχιζόμενο μαρασμό και αφετέρου θα αναδείξουν το ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει το πανεπιστήμιο σε μια ευρύτερη προσπάθεια για την παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, είναι απαραίτητο να ξεκινήσει μια ουσιαστική διαβούλευση μέσα στη ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η θέση και ο ρόλος της δημόσιας και δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε μια χώρα που έχει γονατίσει από τις πολιτικές λιτότητας και να αναζητηθούν εκείνοι οι τρόποι, με τους οποίους θα μπορέσει το πανεπιστήμιο να τεθεί και πάλι στην υπηρεσία της κοινωνίας. Καλούμαστε να απαντήσουμε σε κρίσιμα ερωτήματα, όπως:

• Ποιος ο ρόλος της έρευνας, της γνώσης, των νέων επιστημών στην ανασυγκρότηση της χώρας και με ποιες πρωτοβουλίες μπορεί να αντιστραφεί η μετανάστευση τόσων καταρτισμένων νέων;
• Πώς το πανεπιστήμιο, τελικά, θα έρθει να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της κοινωνίας;
• Πώς το πανεπιστήμιο θα λειτουργεί με δημοκρατία και διαφάνεια; Ποια θα είναι η σχέση των μερών του (καθηγητών, εργαζόμενων, ερευνητών, φοιτητών) και πώς θα αντιμετωπιστούν παθογένειες του παρελθόντος;
• Ποια θα είναι η σχέση του με το κράτος, τους μηχανισμούς εξουσίας, τις επιχειρήσεις, τα πανεπιστήμια του εξωτερικού;

Αυτές είναι μερικές από τις κατευθυντήριες γραμμές που θεωρούμε ότι θα πρέπει να απασχολήσουν άμεσα τις όποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες του υπουργείου, σε μια προσπάθεια να δομήσουμε το πανεπιστήμιο που έχει ανάγκη η κοινωνία και η χώρα. Είναι στο δικό μας χέρι να παλέψουμε για ένα δημόσιο πανεπιστήμιο χωρίς λειτουργικά προβλήματα, που θα παρέχει ποιοτική γνώση και ίσες ευκαιρίες σε όλους. Ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, που οι απόφοιτοί του θα αξιοποιηθούν για να δώσουν νέα πνοή στον παραγωγικό ιστό και θα συμβάλλουν μαζί με ολόκληρη την κοινωνία στο να στηθεί η χώρα στα πόδια της.

Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής

Πρωτομαγιά 2015

Χρόνια πολλά στους ανθρώπους του μόχθου, της εργασίας, του αγώνα! 

Πρωτομαγιά σήμερα, σε μια χώρα που παλεύει ν' ανθίσει, μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής ενός απάνθρωπου νεοφιλελεύθερου πειράματος, που τη βύθισε στο σκοτάδι και την ανθρωπιστική κρίση. Σήμερα είναι που η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τον αγώνα όλων της των ανθρώπων, των εργαζόμενων, των άνεργων, των νέων, των φοιτητών και φοιτητριών, που καλούνται να εμμείνουν με πίστη και τόλμη στην κατεύθυνση της αποτίναξης του "ζυγού" που ονομάζεται λιτότητα και έχει οδηγήσει σε ασφυξία την κοινωνία μας. Σήμερα καλούμαστε να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω, όσο κι αν οι "απ' έξω" πάνε να μας βγάλουνε τρελούς και παράλογους. Παλεύουμε για το δίκαιο και το αναγκαίο, για αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει: μια πατρίδα με παρόν και μέλλον, μια κοινωνία με προοπτικές, μια νεολαία που θα έχει τη δυνατότητα να μείνει εδώ και να δουλέψει για να χτίσει όλα εκείνα που ονειρεύεται. 

Σήμερα είναι που δεν πρέπει να μινιμάρουμε τους στόχους του αγώνα μας, βασιζόμενοι απλά στην αλλαγή κυβέρνησης, αλλ' αντίθετα, να εντείνουμε τον αγώνα, μέχρι τη νίκη.

Καλή Πρωτομαγιά σε όλους!

Αυτός ο Βαγγέλης κάτι ήθελε να πει…

Μέρες σαν τη σημερινή, τα λόγια είναι περιττά. Αντί για υποκριτικές κορώνες, αυτή τη φορά, ας δοκιμάσουμε το δύσκολο δρόμο: Να δούμε με θάρρος την αλήθεια και να παλέψουμε όλοι μαζί για να ξυπνήσουμε αυτή την βολικά "κοιμωμένη" κοινωνία από τον βαθύ ύπνο των στερεοτύπων, του μίσους προς κάθε τι αποκλίνον από το "κανονικό κι ορθόδοξο" και της ένοχης ομερτά, μπροστά στο έγκλημα που συντελείται κάπου κοντά μας, δίπλα μας ή στο ίδιο μας το σπίτι. Το οφείλουμε στη μνήμη του αδικοχαμένου Βαγγέλη και σε κάθε συνάνθρωπό μας που ζει το δικό του μαρτύριο, κουβαλώντας το σταυρό των συμπλεγματικών παθογενειών μιας ολόκληρης κοινωνίας, της δικής μας κοινωνίας.

Καλό ταξίδι Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής

Μια ολόκληρη κοινωνία σε πανικό καταθέτει στο Xρηματιστήριο Αξιών των social media, χωρίς αιδώ, το περίσσευμα της υποκρισίας που διαθέτει. Επιδιδόμενη σε ατέρμονες ηθικολογίες, με συναισθητικές εξάρσεις και μανιφέστα της σύγχυσης, έντρομη μην κληθεί σε αναγνώριση του θύτη στον καθρέφτη της, στη γεμάτη αναίδεια ψυχής της.

Μια ολόκληρη κοινωνία, που όφειλε σήμερα να βυθιστεί στη σιωπή για να συνδιαλλαγεί με τα στοιχειώδη ανθρώπινα αντανακλαστικά που της απέμειναν, παραδίδει εισαγγελικά παραγγέλματα στον εαυτό της, φροντίζοντας, ανεπιτυχώς, να αποφύγει να αναμετρηθεί με τον ιερέα, τον χωροφύλακα, τον επαρχιώτη, τον ομοφοβικό, τον δήμιο, τον νόθο επαναστάτη που εκτρέφει μέσα της.

Στοχοποιεί κι απαιτεί τη σύλληψη, εδώ και τώρα, των 2, 3, 40, 50,100 (όσοι κι αν είναι αυτοί, αρκεί να είναι μετρήσιμοι και με ονοματεπώνυμο) ενόχων για να αποφύγει την ηθική αυτουργία. Για να προλάβει να εκλείψει ο χρόνος και να μην αναγνωρίσει τη δική του οικογένεια, την «αγία ελληνική οικογένεια», εκτροφείο ψυχοπαθολογιών, που απορρίπτει με ενοχές -για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι- τα δικά της παιδιά.

Τα παιδιά, που είναι διαφορετικά, είναι περισσότερο μελαψά, λιγότερο ψηλά, περισσότερο παχουλά, λιγότερο άνδρες, λιγότερο γυναίκες, φτωχά, αποτυχημένα, τα «…λιγότερο ή περισσότερο» παιδιά της. Όχι λιγότερο, όχι περισσότερο, «κανονικά». Υποταγή στην «κανονικότητα», που δεν ανατρέπει, δεν προκαλεί ρήξεις, δεν αμφισβητεί το κυρίαρχο, το κοινώς αποδεκτό αενάως διαπλεκόμενο σύστημα.

«Κανονικά» ώστε να μπορούν υποκρινόμενα να πείθουν και να διαιωνίζουν το μοντέλο. Δεν αρκεί να υποκρίνεσαι, πρέπει και να πείθεις. «Κανονικά», αρκεί να μη βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι με τους πανταχόθεν ανατρεπτικά «επικίνδυνους» διαφορετικούς. Για να αισθάνονται τη δέουσα αμηχανία, φόβο, οργή, όταν συναλλάσσονται με τον διαφορετικό «Άλλο». Αυτόν που θα κατασπαράξουν, άλλοτε ήπια, με χιούμορ και «καθωσπρεπισμό» κι άλλοτε βίαια με θόρυβο και κρότο, για να τρομάξουν κι οι ίδιοι και να το βάλουν για μία ακόμη φορά στα πόδια.

Ένας κόσμος που σήμερα είναι «Όλοι Βαγγέληδες», αύριο θα προσμετρά τα «like» του ναρκισσισμού του με ευαρέσκεια (τραγική ειρωνεία, ένδειξη αποδοχής!) που για μία ακόμη φορά απόφυγε αυτό το υποκριτικό βλέμμα στον καθρέφτη του. Αυτό το βλέμμα που κανένας εισαγγελέας δεν θα εκδώσει ένταλμα σύλληψης.

Ας τελειώνουμε με την υποκρισία, τους θρήνους και τις φτηνές ιαχές θριάμβου του ετεροπροσδιορισμού. Και τώρα σιωπή… Αυτός ο Βαγγέλης κάτι ήθελε να πει…


{Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από το www.left.gr . }

Je suis Charlie

"Je suis Charlie", "είμαστε όλοι Charlie" είναι εδώ και δύο ημέρες το σύνθημα στα χείλη κάθε ανθρώπου στην Ευρώπη και στον κόσμο, μετά τη δολοφονική επίθεση τριών τζιχαντιστών στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας, Charlie Hebdo. Σοκαρισμένη η κοινή γνώμη, είδε τις εικόνες από την εν ψυχρώ δολοφονία με καλασνίκοφ, ανθρώπων που στοχοποιήθηκαν για τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, για την ελεύθερη έκφρασή τους.

Για την ιστορία, η "Charlie Hebdo" είναι γαλλική εφημερίδα αριστερού προσανατολισμού, που έχει κατά καιρούς ασχοληθεί με πληθώρα θεμάτων κι έχει δημοσιεύσει έρευνες, σκίτσα και σχετικά κείμενα για θέματα που εκτείνονται από την ακροδεξιά, τον ισλαμισμό, τον καθολικισμό, τους άθεους ως την πολιτική και τον πολιτισμό. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι φορές που έχει δεχτεί και απειλές από διάφορους, ως αποτέλεσμα της ελεύθερς έκφρασης και του αδέσμευτου δημόσιου λόγου που είχε υιοθετήσει.

Δεν είναι πολλά αυτά που μπορεί να πει ή να γράψει κανείς, για να καταδικάσει αυτό το έγκλημα. Ούτε και το μίσος, ο φόβος ή η μισαλλοδοξία μπορεί να είναι η απάντηση του σύγχρονου δημοκρατικού ανθρώπου σε αυτή την κτηνωδία. Άλλωστε, αυτή θα ήταν και μία πραγματική νίκη του "ισλαμοφασισμού" - όπως ίσως δόκιμα έχει χαρακτηριστεί η Τζιχάντ- την οποία δεν πρέπει να του παραχωρήσουμε. Κι ίσως από την άλλη, αξίζει να βαθύνουμε κι εμείς την ανάλυσή μας και να δούμε την ευθύνη που φέρουν οι δυτικές κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών, όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία και μαζί τους και η Γαλλία που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, στην τροφοδότηση αυτού του μίσους, αυτής της ακραίας θρησκευτικής ιδεολογίας και της πραγματωσής της, που ακούει στο όνομα "Τζιχάντ".

Πράγματι, μπορεί κανείς με απλή σκέψη, να ψάξει τα αίτια ενός τέτοιου αποτρόπαιου εγκλήματος στο μίσος που μπορεί να γεννήσει σε έναν άνθρωπο, η εικόνα των βομβαρδισμών αμάχων ασθενέστερων χωρών από τους "πανίσχυρους" δυτικούς, η εικόνα των ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους άδικα, σε πολέμους που μόνο αφορμές είχαν, όχι αιτίες και πραγματικό τους στόχο την κλοπή του φυσικού πλούτου των χωρών αυτών. Ας είμαστε τολμηροί και ψύχραιμοι αυτή την κρίσιμη ώρα, κι ας μην αποφεύγουμε να συμπεριλάβουμε στις αναλύσεις μας την καταπίεση που έχουν υποστεί οι λαοί του κόσμου, στο όνομα της "ανάπτυξης" και της "ευημερίας" του δυτικού πολιτισμού, ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ο πολιτισμός χτίστηκε στο αίμα των σκλάβων και με το μαστίγιο της αποικιοκρατίας. Κι όλα αυτά μαζί, τροφοδότησαν ως επακόλουθο, ένα θρησκευτικό μίσος. Το μίσος που νιώθει ο καταπιεζόμενος απέναντι στον εκμεταλλευτή του. Σίγουρα, τίποτα απ' όλα αυτά επ'ουδενί δεν δικαιολογεί τη σφαγή άοπλων ανθρώπων. Εδώ όμως ψάχνουμε αιτίες...

Και για να τελειώνουμε με τη μισαλλοδοξία, το φόβο και τον φανατισμό, ούτε οι άνθρωποι που ασπάζονται το Ισλάμ, είναι δολοφόνοι, ούτε κι οι πολίτες των δυτικών χωρών. Διότι όποιος σπέρνει ανέμους, θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά ότι αργά ή γρήγορα θα θερίσει θύελλες. Και διότι όταν ανοίγεις πολέμους, καταπιέζεις λαούς και βασίζεις την ευημερία σου, στο δικό τους διαχρονικό μαρτύριο, πρέπει να ξέρεις ότι τα θύματα θα υπάρχουν εκατέρωθεν. Και τότε είναι αργά για δάκρυα...

Εκεί είναι που όλοι οι δημοκράτες, όλοι οι άνθρωποι που πιστεύουν σε ένα κόσμο δικαιότερο και καλύτερο, πρέπει να δώσουν τη μεγάλη μάχη. Κι αυτή η μάχη δεν είναι πόλεμος, αλλά η παγκόσμια ειρήνη, η οικουμενική δικαιοσύνη, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η αρμονική συνύπαρξη κι ευημερία των λαών. Το τέλος της καταπίεσης και τα μολύβια της γνώσης είναι η πραγματική απάντηση στις βόμβες και τον τρόμο.

Είναι εκεί που η δημοκρατία, η πρόοδος και ο ανθρωπισμός θα νικήσουν με άπλετο φως το σκοτάδι της μισαλλοδοξίας και του πολέμου. Είτε αυτά θρέφονται στο όνομα του πετρελαίου και της κερδοφορίας των λίγων, είτε στο όνομα του θρησκευτικού μίσους.

Ο θάνατος δεν νικιέται με θάνατο, παρά μόνο με ζωή. Ας είμαστε όλοι ενωμένοι σε αυτόν τον παναθρώπινο αγώνα.

Εκφράζουμε την ολόψυχη αλληλεγγύη μας και τα θερμά συλλυπητήριά μας στις οικογένειες των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν, αλλά και σε όλο τον κόσμο που μάχεται για την ελευθερία της έκφρασης. 

Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής