"Je suis Charlie", "είμαστε όλοι Charlie" είναι εδώ και δύο ημέρες το σύνθημα στα χείλη κάθε ανθρώπου στην Ευρώπη και στον κόσμο, μετά τη δολοφονική επίθεση τριών τζιχαντιστών στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας, Charlie Hebdo. Σοκαρισμένη η κοινή γνώμη, είδε τις εικόνες από την εν ψυχρώ δολοφονία με καλασνίκοφ, ανθρώπων που στοχοποιήθηκαν για τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, για την ελεύθερη έκφρασή τους.
Για την ιστορία, η "Charlie Hebdo" είναι γαλλική εφημερίδα αριστερού προσανατολισμού, που έχει κατά καιρούς ασχοληθεί με πληθώρα θεμάτων κι έχει δημοσιεύσει έρευνες, σκίτσα και σχετικά κείμενα για θέματα που εκτείνονται από την ακροδεξιά, τον ισλαμισμό, τον καθολικισμό, τους άθεους ως την πολιτική και τον πολιτισμό. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι φορές που έχει δεχτεί και απειλές από διάφορους, ως αποτέλεσμα της ελεύθερς έκφρασης και του αδέσμευτου δημόσιου λόγου που είχε υιοθετήσει.
Δεν είναι πολλά αυτά που μπορεί να πει ή να γράψει κανείς, για να καταδικάσει αυτό το έγκλημα. Ούτε και το μίσος, ο φόβος ή η μισαλλοδοξία μπορεί να είναι η απάντηση του σύγχρονου δημοκρατικού ανθρώπου σε αυτή την κτηνωδία. Άλλωστε, αυτή θα ήταν και μία πραγματική νίκη του "ισλαμοφασισμού" - όπως ίσως δόκιμα έχει χαρακτηριστεί η Τζιχάντ- την οποία δεν πρέπει να του παραχωρήσουμε. Κι ίσως από την άλλη, αξίζει να βαθύνουμε κι εμείς την ανάλυσή μας και να δούμε την ευθύνη που φέρουν οι δυτικές κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών, όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία και μαζί τους και η Γαλλία που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, στην τροφοδότηση αυτού του μίσους, αυτής της ακραίας θρησκευτικής ιδεολογίας και της πραγματωσής της, που ακούει στο όνομα "Τζιχάντ".
Πράγματι, μπορεί κανείς με απλή σκέψη, να ψάξει τα αίτια ενός τέτοιου αποτρόπαιου εγκλήματος στο μίσος που μπορεί να γεννήσει σε έναν άνθρωπο, η εικόνα των βομβαρδισμών αμάχων ασθενέστερων χωρών από τους "πανίσχυρους" δυτικούς, η εικόνα των ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους άδικα, σε πολέμους που μόνο αφορμές είχαν, όχι αιτίες και πραγματικό τους στόχο την κλοπή του φυσικού πλούτου των χωρών αυτών. Ας είμαστε τολμηροί και ψύχραιμοι αυτή την κρίσιμη ώρα, κι ας μην αποφεύγουμε να συμπεριλάβουμε στις αναλύσεις μας την καταπίεση που έχουν υποστεί οι λαοί του κόσμου, στο όνομα της "ανάπτυξης" και της "ευημερίας" του δυτικού πολιτισμού, ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ο πολιτισμός χτίστηκε στο αίμα των σκλάβων και με το μαστίγιο της αποικιοκρατίας. Κι όλα αυτά μαζί, τροφοδότησαν ως επακόλουθο, ένα θρησκευτικό μίσος. Το μίσος που νιώθει ο καταπιεζόμενος απέναντι στον εκμεταλλευτή του. Σίγουρα, τίποτα απ' όλα αυτά επ'ουδενί δεν δικαιολογεί τη σφαγή άοπλων ανθρώπων. Εδώ όμως ψάχνουμε αιτίες...
Και για να τελειώνουμε με τη μισαλλοδοξία, το φόβο και τον φανατισμό, ούτε οι άνθρωποι που ασπάζονται το Ισλάμ, είναι δολοφόνοι, ούτε κι οι πολίτες των δυτικών χωρών. Διότι όποιος σπέρνει ανέμους, θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά ότι αργά ή γρήγορα θα θερίσει θύελλες. Και διότι όταν ανοίγεις πολέμους, καταπιέζεις λαούς και βασίζεις την ευημερία σου, στο δικό τους διαχρονικό μαρτύριο, πρέπει να ξέρεις ότι τα θύματα θα υπάρχουν εκατέρωθεν. Και τότε είναι αργά για δάκρυα...
Και για να τελειώνουμε με τη μισαλλοδοξία, το φόβο και τον φανατισμό, ούτε οι άνθρωποι που ασπάζονται το Ισλάμ, είναι δολοφόνοι, ούτε κι οι πολίτες των δυτικών χωρών. Διότι όποιος σπέρνει ανέμους, θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά ότι αργά ή γρήγορα θα θερίσει θύελλες. Και διότι όταν ανοίγεις πολέμους, καταπιέζεις λαούς και βασίζεις την ευημερία σου, στο δικό τους διαχρονικό μαρτύριο, πρέπει να ξέρεις ότι τα θύματα θα υπάρχουν εκατέρωθεν. Και τότε είναι αργά για δάκρυα...
Εκεί είναι που όλοι οι δημοκράτες, όλοι οι άνθρωποι που πιστεύουν σε ένα κόσμο δικαιότερο και καλύτερο, πρέπει να δώσουν τη μεγάλη μάχη. Κι αυτή η μάχη δεν είναι πόλεμος, αλλά η παγκόσμια ειρήνη, η οικουμενική δικαιοσύνη, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η αρμονική συνύπαρξη κι ευημερία των λαών. Το τέλος της καταπίεσης και τα μολύβια της γνώσης είναι η πραγματική απάντηση στις βόμβες και τον τρόμο.
Είναι εκεί που η δημοκρατία, η πρόοδος και ο ανθρωπισμός θα νικήσουν με άπλετο φως το σκοτάδι της μισαλλοδοξίας και του πολέμου. Είτε αυτά θρέφονται στο όνομα του πετρελαίου και της κερδοφορίας των λίγων, είτε στο όνομα του θρησκευτικού μίσους.
Ο θάνατος δεν νικιέται με θάνατο, παρά μόνο με ζωή. Ας είμαστε όλοι ενωμένοι σε αυτόν τον παναθρώπινο αγώνα.
Εκφράζουμε την ολόψυχη αλληλεγγύη μας και τα θερμά συλλυπητήριά μας στις οικογένειες των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν, αλλά και σε όλο τον κόσμο που μάχεται για την ελευθερία της έκφρασης.
Κίνηση Φοιτητών Κτηνιατρικής
