"Τώρα έχουμε κράτος!"

«Τώρα έχουμε κράτος. Ο κόσμος φώναξε "ναι" στο κράτος της Παλαιστίνης.» 

...δήλωσε ο Παλαιστίνιος πρόεδρος και διακήρυξε εν μέσω επευφημιών και χειροκροτημάτων πως «η Ιερουσαλήμ είναι εσαεί η πρωτεύουσα της Παλαιστίνης», αναλαμβάνοντας παράλληλα δέσμευση για την παλαιστινιακή συμφιλίωση.

Με φόντο τις πρόσφατες κτηνωδίες του Ισραήλ σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αναγώρισε την Παλαιστίνη ως κράτος-παρατηρητή, με μεγάλη πλειοψηφία 2/3 των χωρών του κόσμου. Η απόφαση πέρασε με 138 "ναι", 41 αποχές και 9 "όχι" (από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Τσεχία, τα Νησιά Μάρσαλ,  τον Παναμά, τη Μικρονησία, το Ναουρού, το Παλάου και φυσικά, το Ισραήλ). Μεταξύ των χωρών που υπερψήφισαν το αίτημα των Παλαιστινίων και η Ελλάδα.

Ο Μαχμούτ Αμπάς αφιέρωσε αυτή τη νίκη στον εκλιπόντα ιστορικό ηγέτη, Γιασέρ Αραφάτ.

«Εμπόδιο στην συμφωνία η απόφαση»

Η Ισραηλινή κυβέρνηση, έχοντας πάντα τη στήριξη των "σερίφηδων" ΗΠΑ, δηλώνει μέσω του πρωθυπουργού Νετανιάχου ότι "δεν αλλάζει τίποτε στο έδαφος της διαμάχης" και ότι "η έκβαση της ψηφοφορίας δεν θα προωθήσει την εγκαθίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους, αλλά μάλλον θα την εμποδίσει". Δεν περιμέναμε βέβαια και κάτι περισσότερο από κράτη που δε δίστασαν και δε διστάζουν να σφαγιάζουν λαούς και να καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των αφεντικών τους.

Μάλιστα, συνεχίζοντας την πολιτική των αντιποίνων, ο υπουργός οικονομικών του Ισραήλ δήλωσε ότι η αναβάθμιση του καθεστώτος της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ δε θα γίνει χωρίς αντίδραση από την πλευρά του Ισραήλ και ότι δε θα μεταβιβάσει στην Παλαιστινιακή αρχή τους φόρους που οφείλει.

Βέβαια, σε αυτό το σημείο τίθεται δίκαια το ερώτημα στον κοινό νου: Αντίποινα για τί; Για την αναγνώριση από την παγκόσμια κοινότητα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης ενός λαού..;

Πραγματική ανεξαρτησία για την Παλαιστίνη

Η πραγματική ανεξαρτησία για την Παλαιστίνη δεν φαίνεται στον άμεσο ορίζοντα: Τα σύνορα, οι εμπορικές οδοί και ο εναέριος χώρος των παλαιστινιακών περιοχών δεν ελέγχονται από τους Παλαιστίνιους, δεν έχουν οργανωμένο ενιαίο στρατό -και, φυσικά, είναι χωρισμένοι στα δύο, μεταξύ των αντίπαλων κυβερνήσεων στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.

Στην πράξη, το καθεστώς κράτους-παρατηρητή (όπως π.χ. αυτό που έχει το Βατικανό στον ΟΗΕ) δίνει στους Παλαιστίνιους πρόσβαση στις υπηρεσίες του ΟΗΕ και στους διεθνείς οργανισμούς, και κυρίως στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. 

Αυτό, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως «εφαλτήριο» για νομικές κινήσεις σε βάρος του Ισραήλ, ωστόσο στην ομιλία του στον ΟΗΕ ο Μαχμούντ Αμπάς δήλωσε ότι δεν θεωρεί πως η δικαστική προσφυγή είναι εργαλείο για αντιπαράθεση με το Ισραήλ.

Μια ιστορική νίκη

Η αναγνώριση της Παλαιστίνης με το καθεστώς του κράτους-παρατηρητή είναι αδιαμφισβήτητα μια ιστορική νίκη στον αγώνα αυτού του λαού. Ουσιαστικά, δίνει στους Παλαιστίνους την ηθική στήριξη της διεθνούς κοινότητας να πιέσουν για την κεντρική τους επιδίωξη: Την εγκαθίδρυση παλαιστινιακού κράτους στη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την ανατολική Ιερουσαλήμ. Είναι με απλά λόγια, έμπρακτη και απερίφραστη δήλωση αλληλεγγύης των λαών της υφηλίου στο πανανθρώπινο αίτημα ενός βασανισμένου λαού για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Και σε αυτό τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων, είμαστε δίπλα τους.